Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

blada poświata snuje historię dwojga
wyposzczone dni tulą płacz
posrebrzany tysiącem iskier

parzy

wyrozumiała ziemia przygarnia
wnętrze rozgrzane ogniem

płonę

chcę rozedrzeć niemoc
wykrzyczeć całą rozpacz
tak głośno żebyś usłyszał
narastający strach

na próżno
milczący świt przywraca pozorny balans

w maratonie łez topię obawę
czy kiedykolwiek wpłynę
na morze nadziei

czekam

Opublikowano

blada poświata snuje historię dwojga
wyposzczone dni tulą płacz
posrebrzany tysiącem iskier - niezwykle mi się to podoba...

zabieram do ulubionych...

pozdrawiam serdecznie :)

Opublikowano

Krysiu,
wpłyniesz, wpłyniesz,
do tych swoich kompozycji uroku,
zamkniętym w klimatycznym tańcu piękna i życia,
do dni wiosennych które czekają na Ciebie,
ale jeszcze cierpisz
i krzyczysz tym wierszem,
otuchy Krysiu,
jacek.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Rezolutna Wiewiórko! Masz rację. "Trzeba nam się uczyć" ...nawzajem od siebie. Bolesny wiersz jak bolene ostatnie wydarzenia, które wstrząsnęły światem, ale ...no właśnie, o tym mówi wiersz.
Dziękuję.
:)
Serdecznie i ciepło -
Krysia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Jacku, nie tylko ja ale i peelka...na pewno wpłynie, bo woła i czeka.
A twój komentarz jest właśnie takim przytuleniem, o którym mówi tytuł.
Dziękuję.
:):)
Serdecznie i ciepło -
Krysia

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...