Zmiany

[Krzysztof Piątek]

Na niebie czarne chmury,
W myślach straszne potwory,
Na niebie księżyc świeci,
Ochronił przestraszone dzieci,

Smutny wciąż człowiek stary,
Nie ma siły, nie ma wiary,
Wtem blask jakby słońca,
Przez serce przeszła fala gorąca,

Człowiek stary zapłakany,
Lecz szczęśliwymi łzami,
Nagle cudem odmłodniały,
Na nowo zajął się radościami,

Serce znów zabiło,
Złe czasy odrzuciło,
Dusza znów oddycha,
Prawie raju dotyka.

[Gość]

podobnie do poprzedniego... zbyt banalnie jak dla mnie :)

[Dla Jaj]

I wtedy umarł. Fajnie się rozkręcało ale brakuje jekiejś puenty. Wiersz niedokończony. Pozdrawiam. Waldek