Kondolencje

[Bartłomiej Brzeziński]

Ósma pięćdziesiąt sześć
dziesiąty dzień kwietnia
u schyłku życia
smoleńska tragedia
tupolew krwią zalany
ponad mgliste lasy
zabiera nam tak bliskich
na zawsze
po wsze czasy
panie prezydencie
rodzino ma bliska
pogrążony w bólu
na skraju urwiska
stoje i rozmyślam
czuje lecz nie wierze
z zygmunta zagrzmiało
czy bóg znów zabierze
czy to jeszcze mało
kogoś kto tak kochał
jak wy polską ziemie
kogoś kto się oddał
w katyńskiej ofierze
flaga narodowa
w bieli i czerwieni
przepasana kirem
w blaskach smutku mieni
na kraka przedmieściu
wszyscy już czekamy
w sercach żal rozpaczy
kondukt pożegnamy
i ostatnie chwile
spędzimy w tym gronie
w sercach i na grobie
znicz dobra zapłonie

[Bartłomiej Brzeziński]

wiersz ten dedykuje wszystkim ofiarą tragedii , rodziną ofiar , i tym wszystkim którzy w tak trudnych chwilach jednoczą się w bólu ...

[MARIUSZ RAKOSKI]

Panie Bartłomieju: intencja świadczy o wrażliwym serduchu, ale to jest bełkot,

nie jest to proza, nie jest poezja - przykro mi, ale takie są fakty.

Poza tym: zachowajmy zdrowy rozsądek, Polska przecież nie zginęła :)

Pozdrawiam
Mario :::)

[MARCEPAN 30]

O Boże...