Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

byłeś taki romantyczny
gdy przed koncertem
stroiłeś skrzypce
zalotnie drżały płomienie

w tańcu uchwycone dźwięki
białym wierszem
pisałam na pięciolinii
noc odbijała pamięcią

powracasz mój świerszczu
strofami rozbudzonej muzy
znów dostrajasz klimat

marzeniami wygrywamy
poetycką zwyczajność

moją twoją
naszą

Opublikowano

Krysiu, nic nie zrobię od czasu do czasu ktoś musi powiedzieć coś prawdziwego, nie ma że boli. To, co piszesz to strasznie oklepane obrazy, nic przyciągającego, jeśli chciałbym przeczytać ten wiersz po raz czwarty, równie dobrze mógłbym popatrzeć na jakąś kartkę świąteczną, ta sama waga. Ale nie odbierz mnie jako tego złego, lubię Cię i to, że jesteś tutaj na forum. zdrówko,
Jimmy

[quote]powracasz mój świerszczu
stroiłeś skrzypce



gdybyś skombinowała te dwa wersy, więcej w nich dla mnie poezji niż w całości
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



gdybyś skombinowała te dwa wersy, więcej w nich dla mnie poezji niż w całości
Jimmy, ale mnie to nie boli, jestem wdzięczna za taką szczerość, bo ona daje do myślenia. Jednakże ten wiersz miał być taki jak życie, miał być odbiciem tego, co aktualne w danej chwili...miał być po prostu ...prawdziwy.
Dziękuję, że czasem do mnie zaglądasz "świerszczu" i "nastrajasz" po swojemu...
:):)
Serdecznie i ciepło -
Krysia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


zdrętwiałaś??? dlaczego? :)
dziękuję Judytko i serdecznie pozdrawiam -
Krysia
Miłość Teresko miłość fajnie że przebija
J. serdecznie wzajemnie
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


zdrętwiałaś??? dlaczego? :)
dziękuję Judytko i serdecznie pozdrawiam -
Krysia
Miłość Teresko miłość fajnie że przebija
J. serdecznie wzajemnie
rozumiem... oby jej jak najwięcej :)
serdeczności Judyt -
Krysia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Jakże miło, że są tacy, którzy zauważają zniknięcie :)
dziękuję Gamini
:)))
serdecznie i ciepło -
Krysia
No Koleżanko - do roboty. Miłego...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Płyną łzy (Jak ja i ty)   A noc jest  Pustką    Która niczego  Nie wyjaśni    Nawet chłodu  Twoich i moich rąk    A dzień po nocy  Nigdy nie będzie taki sam    (Już nie wracam tam)
    • @violetta a co do przybysza, to zobaczymy jak sie zbliży do  marsa. wtedy się okaże, co to takiego. na razie pozostańmy przy tym, że to kometa. choć nasuwa się książka arthura c. clarke`a pt. "rama", kiedy to do ziemi zbliżył się ogromny pojazd obcych (z początku też był brany za kometę), lecz bez załogantów. załogę stanowiły roboty, maszyny o nieznanym przeznaczeniu... co innego w opowiadaniu andrzeja trepki pt. "goście z nieba". tam były cztery pojazdy obcych, na początku podobne do gwiazd zaobserwowane w pobliżu dyszla wielkiego wozu, tutaj załogantami okazali się obcy (fizycznie bardzo podobni do ludzi, lecz mentalnie całkowicie odmienni), którzy po wylądowaniu zaczęli zadawać bardzo dziwne pytania np. jak są rozmieszczone przestrzennie atomy w ścianie, z której nie wyodrębniali płótna van Dycka, albo o tangens kąta pod jakim znajdował się środek tarczy słonecznej, niewidocznej przez okno. to znów pytali o ubarwienie skał począwszy od sześciu kilometrów w dół, innym razem pytali o antenaty do pięćdziesiątego pokolenia wstecz. na zadane pytanie jaki tryb życia wiodą u siebie odparli, że uczestniczą w ponadczasowym wymiarze istnienia... ciekawe jakie pytania będą zadawać obcy z 3i atlas... 
    • i jak tu nie być nihilistą kiedy w takiej sytuacji filozofia jest w rozpaczach  pocieszeniem dla rogacza!   dostojewski, de beauvoir piszą o mnie scenariusze czytam, biorę nadgodziny chryste, nie mam już rodziny!   pamiętam pierwszy tego widok wracałem wtedy z biblioteki i jakby wyszli - on i ona spod dłuta michała anioła   ona - olimpia, wenus, gracja i on - hefajstos, neptun, dawid i ja, i za małe mieszkanie i my i biedny schopenhauer   ach, zostałem więc krytykiem by lać na ludzi wiadra żółci chcesz pochwały całą stronę idź - przekonaj moją żonę...
    • San z ej aj esi se jaja z nas
    • Jej świat kusił atrakcyjnością...         Kupiłem go i używałem według jej zaleceń...                                                       Było mi w nim dobrze...                      Erzatz blichtru skutecznie ukrywał pustkę..Świat obok był nieważny... Raził szorstkością prawdy i koniecznością wybierania...                 Nie dawał poczucia wtajemniczenia i wyższości...            Był taki nie...                                              Teraz spłacam dług...
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...