Smak młodości

[Ela_Ale]

Posmakowanie wczoraj uczucia młodości
niczego nie zmienia mi w obrazie świata
słodsza od cukru, lżejsza piór gołębich
gorsza od lodu na głowę rozgrzaną.

cena za młode i pierwsze dojrzenia
zbyt wzniosłe tony kilku śpiewnych bardów,
mało opłacalne, lękliwe dotknięcia,
boleśnie na skórze świeżej odczuwane
w pamięci zostawiają rany niegojące.
krzywdą staje się dotyk nadto szorstkiej dłoni

[Michał Gomułka]

Wiersz to zadra. Przemycasz ból pod nietrafną tezą:

"Posmakowanie wczoraj uczucia młodości niczego nie zmienia mi w obrazie świata"

Albo, nietrafną dla podm. lir. który stara się ukryć fakt, że jednak zmiany są nieuchronne pod wpływem tego, co było. Dowodem kolejna zwrotka. Oczywiście, to może być celowy zabieg, ja jednak przekornie obstaję przy tym, że jest to przypadek. Że ta Twoja "niecelowość" okazała się przemyślana i sensowna.

Drażni jednak ostatni wers, który miał się stać wypadkową powyższych, ale tak nie jest. Jest to trochę takie obleśne spostrzeżenie będące dopełnieniem. To bardziej świadczy o podm. lir. którego akurat Ty kreujesz, więc konkludując - o Tobie? Dywaguję.

Dla opanowania obrazu, unikając własnej nademocjonalności usunąłbym ostatni wers.

[Ela_Ale]

Tok myślenia:
- młodość jest trochę, czasem... - OK

ale:
- bolesna jest i rany miewa
ergo: nie wolno jej szorstko traktować, bo i tak bywa wrażliwie, delikatnie i czasem nie za dobrze

obleśnie też można rozumieć ostatni wers podkładając pod "rany" fizyczność.

Dzięki, Michale, za solidność we wgłębianiu się w lekturę. Warto wtedy coś napisać. Miłe słówko. E.