Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

nieuleczalna choroba

Jolanta_S.
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Jolanta_S.

Jolanta_S.

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

mój lekarz opuszcza wzrok
bezradnie rozkłada ręce
w aptece brak antidotum

złowrogie usta puszczają plotki

nie padam w ramiona rozpaczy
ona tylko czasem się cofa
mały kawałek świata odrywa

zastrzyk bólu w pamięci zastyga

powoli normuje się puls
klepsydra zmienia ciało
kocham wciąż namiętnie


kiedy umrę złożą szczęśliwą z miłością do trumny

Jolanta_S.

Jolanta_S.

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Judytko chyba wiersz do kitu, beznadziejny :(

On płonie miłością, gorącą, prawdziwą, takie szczęście ta choroba :))
Kurcze złote moje włosy - nie myśli, chcę z nią...
Serdecznie pozdrawiam - Jola
Judyt

Judyt

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Judytko chyba wiersz do kitu, beznadziejny :(

On płonie miłością, gorącą, prawdziwą, takie szczęście ta choroba :))
Kurcze złote moje włosy - nie myśli, chcę z nią...
Serdecznie pozdrawiam - Jola
nie, nie, właśnie nadziejny- mówi o tym choćby wers
" kocham namiętnie" i jak sama mówisz płonie..serce
a ciało bywa nie raz uszkodzone, które rzutuje na życie całe,
nie raz potrzeba walki i o tym mi on, J. serdecznie(:złotowłosa
Jolanta_S.

Jolanta_S.

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



:))))))))))))))))))))
dawaj Jolka!
Tobie nie odmówi
buziaaak
:))
właśnie odmówił... ech ;(
stwierdził, że jestem niepoważna,
musi do przodu inaczej by się zepsuł
no może by się zepsuł, ale by mu stał ;))

buziole od Jole

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Father Punguenty
      Wariacja

      Przez Father Punguenty · Opublikowano

      Do żony mąż tak rzecze - Kochanie, rozkracz się... Kra-kra ! - odrzekła jemu. O to prosiłeś mnie ?   Więc rzecze niezrażony - Rozkraczysz skarbie się ? Znów mu odrzekła - Kra-kra ! Czy to pocieszy cię ?   O mężu mój wyśniony, Gdyś stanął u mych drzwi, Że Kra-kra, nawiedzony, przez usta przeszło mi.   Ach mężu ,o prosiłeś, Kraczyła bym roz się. Od Kra-kra, stąd ci rzekłam I wy to starcza mnie.   Gdy, jeśli Kra-kra rzeknę, Mnie jak mam, nie chodzi, Mi jaśnij, mój wy mężu, To w czym, to wadzi ci ?   Od dziwnie, gdym gdy rzekłaś, Ochotę zdradził ci, Tasz mnie py, czy Kra-kra-kra ?! Nie kręci mnie to i !   Od mężu temu parła, Od żona znowu drzwi, Lecz, Kra-kra, machnął ręką - Nie o to chodzi mi.   Się kracz i weź roz żywcem - Ci mówić ile mam, I autor roz świr pustny,  da kur spokój wa nam !     YouTube - wersja dla leniuchów (udźwiękowiona)

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • Natálie Vašutová
      Nocna jazda

      Przez Natálie Vašutová · Opublikowano

      Patrzę za szybę  Czas mi ucieka. Zanim się spojrzę  Obraz się zmienia. Zapomniany widok przeszłości  Leży w zapomnieniu, i nie szuka litości.   Czas szybko mija, Kolejny przystanek, Niepokój wybija, W myślach wypadek. W głowie sen mi prysł  Zmęczony umysł.
    • Starzec
      Ach te spojrzenia

      Przez Starzec · Opublikowano

      @LeszczymDziękuję z pozdrowieniem:) @Alicja_WysockaDziękuję i pozdrawiam:)
    • yfgfd123
      Hipotermia

      Przez yfgfd123 · Opublikowano

      rozgrzewałem zmarznięte dłonie w wodach lodowatych zdrojów zmarznięte palce jutrzenki poczęły gładzić mi skronie chowałem się w śniegu do następnego ranka a noc mnie dzieliła na dwoje   chowałem w głąb siebie pokłady mej krwi, przeżywałem dozując dla siebie namiętność, wykwitły mi róże gorące, szkarłatne, parujące plamy na białej, ascetycznej skórze   nie czułem już nóg, zacząłem się kurczyć, na mrozie przylegać do własnego serca, dążyłem do stanu nirwany, stanu zjednoczenia, czuwałem uchwycić ostatnią, nieodwrotną chwilę   przejścia przez Rubikon krwi, zanurzenia się w szkarłat Lete, oddać się biegu sfrustrowanej rzece mych tętnic wspomnieć w uścisku upragnionym jakąś kobietę i...  
    • Starzec
      Średnia

      Przez Starzec · Opublikowano

      @JWFI tu by można polemizować, czy wszyscy się trudzą i poszukują :) Dziękuję i pozdrawiam:) @Marek.zak1To zbyt proste by mogło być prawdziwe, no, ale w prostocie podobno jest piękno :) @Jacek_SuchowiczRealista :) Dziękuję i pozdrawiam:) @LeszczymPesymista ? :) Dziękuję i pozdrawiam:)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...