Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

  • Odpowiedzi 40
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Top użytkownicy w tym temacie

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Widzisz tym ujmujesz nie im , lecz sobie godność, ktoś napisał tak:

Kto pod kimś dołki kopie
sam w nie wpada----------------:):):):)

recenzje wierszy już mam od kilku lat Panie Krzywak, a tutaj mam przyjaciół i lubię ludzi : kulturalnych , mądrych , szlachetnych itp, a tacy właśnie tutaj przebywają z pominięciem chorobowych osobowości. Nie trafił Pan na laika ja mam dokonania nie tylko w poezji szanowny Panie artyzm znajduje się we krwi. Kto ma sławę jej nie szuka, kto ma pieniądze ich nie potrzebuje , ale od właśnie ludzi z Warsztatu nauczyłem się bardzo wiele, gdyż ktoś powiedział ,,nauka to potęgi klucz"

Żegnam

eta

Uogólnienia. Zresztą ja się pańskich "sław" nie boję. I nie będziesz mnie tutaj uczył oceniać wierszy. Podobnie obrażał.
Powtarzam po raz enty - te twoje wiersze to dno. I ja nie mam zamiaru bawić się w kolegów, bo daję sobie rękę uciąć, że jakbym ci dawał plusy, to byś pod moimi wierszami piał w wniebogłosy.
Twoje wiersze są puste, to zlepek tendencji, kopia zużytych metafor, nieudolna próba ułożenia czegoś w sens. Jakbyś nie wiedział, to po Sokratesie powstała szkoła cyników, a cynicy do twojego wierszyka o puszczach i łąkach pasują jak ty do działu Z.
I mnie tutaj nie szantażuj "polskimi sławami", bo jakoś nie bałem się i bać nie będę.


herezja na stos na stos ;] banał ;] nie wiem o czym to miało byc lepiej przestań pisac ... :] dobrej nocki

widzi Pan i jeszcze jedno Pana Plus czy Minus i tak dla mnie banał dalej Panu mam to powtarzać ileż można, tylko mnie interesuja minusy ludzi, co potrafią pisać, to naprawdę ostatni komentarz , bo teraz jest taki trend mam ..... na Pana Plusy :):):):)_:_):)

Zegnam

bestia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



No to po raz kolejny strasznie się przestraszyłem i przejąłem.
I nie zdrabniaj tak, nie jestem homo.
nie jestes homo czyli sie potwierdziło Michas ni jest człowiekiem ;] ale wiem ze sie nei przejałes tylko zirytowałes to widac nie ukryjesz tego az ci gorąco od ciśnienia ;]
Opublikowano

tak się zastanawiam
Mr. Krzywak
bo czytam też troche
po co ten warsztat?
skoro i tak wszystko
idealne

pokora też krzywym
przystoi

pozdrawiam,
mine

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Roma nie raz przez chwilę, nie raz musi upłynąć jakiś okres: smakujemy czujemy czytamy widzimy marzymy myślimy, że jest jak landrynka słodka; niebanalna chwila zauroczenia, ale ktoś wypełnił jej wnętrze goryczą nie do strawienia i wtedy najprostszym sposobem na przerwanie tego procesu jest wyplucie jej i choć pozostaje posmak goryczy, a w głowie oszołomienie jesteśmy gotowi do popróbowania czegoś zupełnie nowego, a wnętrze nowej może przynieść zupełnie inne doznania i żeby je odkryć znowu trzeba ją posmakować.
    • @Berenika97 cóż ja mogę dodać do takiej laurki chyba tylko to że szczęśliwiec z niego. Kochająca żona to skarb i pewnie Cię nosi na rękach bo warto.
    • Życie to jazda po bezdrożu, Ja siedzę na tylnym siedzeniu. Życie to pola całe w zbożu, Ja pomagałem w jego sianiu.   Niczym Kowal wykułem swój los, Z taniego, szpetnego żelaza, Cały ten czas czekając na cios, Pojawiła się na nim skaza.   Tą skazą byłaś ty. Dziura w mojej tarczy. Byłem ci bezbronny, Teraz jestem wolny.   Wolny od wojen i trosk, Wolny od bólu ich wojsk, Wolny od trudu i bycia, Teraz jestem wolny od życia.
    • wszyscy jak liście co w światłach poranka unoszą się na chwilę by opaść bez echa w pamięć ziemi co nie zna imion wszyscy jak ptaki co głosem kres znaczą na niebie rozdartym skrzydłem wschodu lecz nikt nie pamięta ich śpiewu bo już inny śpiew przykrył poprzedni wszyscy jak rzeki co w snach kamieni szukają drogi do morza lecz giną w piasku zanim zdążą poczuć słony smak końca wszyscy zagubieni jak listy bez adresu targane wiatrem przez puste pola gdzie nikt nie czeka na słowa wszyscy jak podróżni spoglądający w okno pociągu w którym odjechały ich lata wypatrują tam peronu gdzie pusta ławka i zardzewiały zegar
    • Ostatnio, na pytanie „skąd we mnie tyle energii?”, odpowiedziałem, że biorę ją ze świata ludzko-fikcyjno-energetycznego. Od tamtej pory go szukam, lecz znajduję go raczej w kawie o zbyt późnych porach. Tekst, który napisałem, też może być dla niektórych fikcją, lecz dla mnie to trochę tego świata ludzkiego, pomieszanego z przerwą na wyczyszczenie mojego błędu związanego z czajnikiem, co tę kawę miał zrobić, lecz nalałem za dużo wody.   I te perony, co już nie są fikcją, chyba to jednak rozkazy ambicji, bo co mi z tego, że jestem w Gdańsku, tylko dlatego, że nie jestem wyższy. O, jednak rosnę — wszyscy są w szoku, imię nazwisko — urósł choć trochę. Trzy centymetry bez żadnych prochów, co zrobić dalej, otwarty notes.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...