Zgłoś

@Robert Witold Gorzkowski Bardzo dziękuję!  W pełni zgadzam się z Tobą, to dopiero odkrywana część historii. Czytałam o tej książce, niewątpliwie po nią sięgnę! Pozdrawiam. :) @Deonix_ @Wiechu J. K.  Serdecznie dziękuję! :) 

@Maksymilian Bron Po pierwszym czytaniu pragnę stanąć w obronie palaczy:   M. Świetlicki, Papierosy Pytam, dlaczego niepalący Przychodzą w miejsca dla palących? Czemu chcą wiecznie dominować? Czemu są wiecznie obrażeni? Bo to jest, bracie, wojna! Wojna palących z niepalącymi! Odwieczna dychotomia Jak Legia i Polonia Jak Wisła i Cracovia Jak Staś i Nel Wojna!         I nie wiem jeszcze czy mi się podoba ta pozycja peela, w której dokonuje krytyki (społecznej?) z pozycji kogoś poza, pomimo tego fragmentu: jak często jestem podobny do tych, których krytykuję, Czyli peel wie, że system obejmuje również obszar krytyki systemu. Ogólnie - wielowątkowo dyskusję możnaby prowadzić. Pewnie jeszcze tu wrócę.

11. Północne rubieże   1.   Każdy król potrzebuje burzy, by sprawdzić ster.   2.   Granice północy są jak dzikie psy — nie lubią gości.   3.   Trackie góry, tam każdy cień ma nóż, a wiatr — pamięć krwi.   4.   Za Dunajem — mgła, ale w niej słychać chichot dawnych bogów.   5.   Illiryjskie plemiona — jak rozbita amfora, z której cieknie gniew.   6.   Niektórzy wodzowie mierzą granice liczbą pogrzebów.   7.   Tak rodzi się opowieść: z wysiłku, którego nikt nie planował.   8.   Jeszcze nie wiedzą — że wieści potrafią zabić szybciej niż miecz.   cdn.

W Afryce i Azji są miliardy potomków, ale gdzie tylko zamożność wkroczy, dzieci mniej. Ot Taiwan i Korea Płd. też Azja, a dzietność najmniejsza na świecie. Wydawałoby się, że solidne podstawy materialne będą sprzyjać rozmnażaniu, a tymczasem g.. prawda.  Jakieś uwagi, co robić?   Wiersz ciekawy, a wybranie tematu na duży plus. 

Tu jest jedna bardzo interesująca fraza - "monochromatyczne sny". Możnaby oprzeć na nich całą konstrukcję. Te łzy mrożące krew w żyłach też byłyby świetne gdyby je przeformatować i odejść troszeczkę od potoczności. Ogólnie aura tekstu fakycznie wprowadza w klimat zimowego wieczoru. Tylko (to moja indywidualna preferencja jak wszystko powyżej) z korzyścią dla wiersza byłoby mniej dosłowności (płatki śniegu) i rezygnacja z metafory "zaspa wspomnień", bo nie jest aż tak rewelacyjna.