Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

przetarte ślady poezji
w ostojach banały
zadomowiła się grafomania
na Krakowskim Przedmieściu

smutno patrzy Mickiewicz
na nieudolność rodaków
zardzewiałe pióro
ody nie napisze

pisarze w lamusie
scheda współczesności
w umysłach urojone
wirtualne ołtarze

Opublikowano

Dobre!

Hm... Bestio, poprawiłem coś. Nie wiem czy pamiętasz, ale głowiłeś się o czym był ten wiersz. Właśnie o tym samym, tylko inaczej. I na pewno mniej dosłownie.

porcelanowe

temperówki
ostrzą sympatię
do twardych ołówków
żywoty nieświętych
napiszą cyberpoeci

kochajmy wolność
o skroniach
antenatów


Pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Witaj Wiedziałem,tylko miałem problem z temperówkami , jak ołówkami a dokładnie z odniesieniem do nich , tak czy inaczej pamiętam ten wiersz, tylko przy tych rzeczach nie pasowały mi metafory do nich ale cóż było minęło

dziękuję za odwiedziny i komentarz

szacuneczek

bestia
Opublikowano

'Ołtarze, świeczniki',
to nie jest dobrze,
Kiedy robienie 'ołtarzy'
ucichnie, nie będzie 'świeczników'.
To tak nakrócej, chociaż pewnie
coś nadinterpretowałam?
Piszę, jak myślę i jak to czuję.

Serdecznie

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



witaj Jacku jednak w Z nie są takie rzeczy mile widziane, gdyż dotyczą komentarzy pod wierszami i lekceważenie autorów, ale cóż, kto ma siano w głowie zawsze będzie komentował tak wiersze przez :banały, grafomanie , a Mickiewicz do lamusa , gdyż tutaj wieksze sławy w tymże dziele dla wprawnych poetów

Dziekuje za miły i przychylny komentarz i odwiedziny

szacuneczek

bestia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Witaj Fly nie widzisz tego, że poezja org to ołtarz chorych osobowości

dziekuje za wizyte i komentarz

szacuneczek , jak można upadlać się w imię liryki, temat rzeka

bestia
Opublikowano

Można chcieć coś napisać Bestio w imię liryki,
a upadla się naprawdę ten, kto upadla kogoś, że coś
napisał w imię liryki.

Poezja to nie zabawa,
natomiast pisząc czasem o czymś z nutą krytyki,
bronię swojej liryki. Nie kieruję się opiniami upadlających.

Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Bożena De-Tre Z szacunkiem schylam głowę :) Wszystkiego pięknego :)
    • @Migrena Mam „ wrażliwcom” co wiedzą jak smakuje kawa o poranku….niech płynie wszystko-:)od

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      życzę….
    • Piłaś siebie z jego ust jakby każde słowo było toastem. Był zachwycony – do pierwszego haustu. Potem już tylko pił. I pił. Nie rozróżniał roczników, nie czytał etykiet. Szukał ciężaru w ciele, nie w tym, co dojrzewało latami. A ty – dumna jak burgund w kryształowym kieliszku – stałaś się wodą w plastikowej szklance. Nie dlatego, że przestałaś błyszczeć. Lecz dlatego, że on patrzył tylko przez szkło.
    • @Annna2Bardzo dziękuję! Masz rację  - Człowiek poraniony w dzieciństwie, często nie może się odnaleźć w dorosłym życiu. 
    • Zacząłem od rekonesansu - począłem subtelnie zataczać wokół niej kręgi, przyglądając się jej z każdej strony, uważając, aby przypadkiem nie pokazać mojego zainteresowania. Uważałem wtedy naszą domniemaną bliskość za dosyć intymną, za delikatną i gotową do rozsypania się w drobne kawałki pod nieuważnymi, obcymi dłońmi, ponaglającymi ruchami nie cierpiącymi subtelności. Dopiero potem skojarzyłem te spacery z orbitowaniem, choć byłem raczej księżycem (a ona nie była słońcem!), bowiem o ile pozwalała mi na to okazja, moją twarz cały czas kierowałem ku niej, starając się łapać wszystkie refleksy, które mogły mi rzucać poroztrzaskiwane szyby, czy fragmenty gołej blachy. Nie zliczyłbym ile takich okrążeń zdołałem wykonać przed powrotem do domu, lecz pewny byłem wszystkich uzyskanych informacji - całkowicie pustej framugi po oknie na parterze, idealnego miejsca na wtargnięcie do środka, otoczonego z trzech stron samą fabryką, tworzącą w tym miejscu odrobinę prywatności, z dala od pustych przechodniów jak i wścibskich oczu lokatorów przyległych do niej bloków. Następny tydzień spędziłem na wyczekiwaniu - w drodze do szkoły nadal ją mijałem, tym razem bez tak wcześniej nierozłącznego ze mną wstydu, obnażyłem się już przed nią, byłem już w pełni winny dokonanej myślozbrodni, która już w sobotę miała stać się czynem. Siedząc w ławce starałem się zadowolić rudymi włosami koleżanki siedzącej dwa rzędy przede mną, nawet starałem się docenić jej urodę, to jak słońce wpadało jej we włosy, lecz zacząłem brzydzić się tym, jak starałem się zastąpić nasze uczucie takim substytutem, brzydziłem się moją młodzieńczą naiwnością, myślą, że będę mógł doznać tej samej przyjemności w ramionach byle dziewczyny, że próbuję sprowadzić namiętność bliskiego kontaktu z istotą tak skomplikowaną jak ona do czystej sensacji dotyku.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...