Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

****

strange phenomena
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

strange phenomena

strange phenomena

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Dla siebie los nas stworzył dwoje,
Lecz nas rozdzielił traf żywota
I twe słodycze nie są moje,
Nie mój twój uścisk i pieszczota.

Żyjemy jeno w snach o sobie,
Gdzieś na wyżynach ponad światem,
Gdzie nawet uśmiech jest w żałobie,
Gdzie zimno wiosną jest i latem.

Róż szczęsnym kwieciem nie wieńczone,
Lecz nad łzy wyższe i dumniejsze,
Sięgają w niebo po koronę
Gwiazd serca nasze nie tutejsze.

Tam się kochamy bladzi, niemi,
Oczarowani przez cisz głusze,
Jak jeszcze nigdy się na ziemi
Dwie ludzkie nie kochały dusze.

Niechaj tęsknoty wiecznej siła
Przepoi istość naszą całą,
By miłość bólem nagrodziła
To, czego szczęście nam nie dało.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • jan_komułzykant
      Prestiż

      Przez jan_komułzykant · Opublikowano

      @poezja.tanczy gdy pod dobrym szyldem budu jesię liczne wille to i dojazd niedościgły oby szyny się nie wygły :) Dziekuję
    • Duch7millenium
      Jestem BI

      Przez Duch7millenium · Opublikowano

      Pućki pućki kulki o kulki Stupki o kulki, pręcik o buzie. Tam buzia mamy tu buzia taty Jedziemy na trzy baty. Przepraszam, dwa 3 będą, kiedy przyjdzie Jezusek, Muszelki Kasi mały całusek Z kloaki do waginy drogę wymyślimy Kupa będzie leżeć na pościeli i będziemy Się w niej tarzać do niedzieli. To na mamy klatę, to na napalonego tatę, stolec będzie się wbijać w pierś niczym kolec. W pierwszy dzień tygodnia odpoczniemy Bo począć można, kiedy na to pozwala przyroda A nie poczniesz, jeżeli jej nie słuchasz   Taka to owa miłość jest szalona, brudna i spocona Jakby syf, kiła i mogiła czymś nienormalnym była.   Lecz nienormalne jest wszystko, co wymyśliło współczesne ludzisko   A ja sobie w główce grzebię w pupie jak w lodówce i częstuję Anię, między nogami zęby jej łakome     Myśl przewodnia: "Albowiem przy zmartwychwstaniu ani się żenić, ani za mąż chodzić nie będą, ale będą jako Aniołowie Boży w niebie."  
    • FaLcorN
      Maki

      Przez FaLcorN · Opublikowano

      @Ewelina Bardzo kontrastują na zielonym, przyciągają uwagę, zapadają w pamięć.
    • lena2_
      W oczekiwaniu

      Przez lena2_ · Opublikowano

      Wszystko przemija i odchodzi, a żal próbuje zająć przestrzeń. Nowe, gdy nawet nie najgorsze, nie zawsze da się przykryć wierszem. Coś zwykle jednak pozostaje, w ukrytej łezce pod powieką - cichej zatoczce ciepłych wspomnień, które bywają często lekiem, aby do końca mieć nadzieję, że jutro kryje znacznie więcej. A kiedy przyjdzie wypić piołun, by nie gorzkniało z wiekiem serce.
    • Ewelina
      Maki

      Przez Ewelina · Opublikowano

      @FaLcorN lubię mąki, zawsze muszę walczyć ze sobą, żeby ich nie zrywać. Wiem, że najpiękniej prezentują się na łące. Jest w nich coś wyjątkowego, czego nie dostrzegam w innych polnych kwiatach. 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...