kilka słów dziecięcego optymizmu

[magda onuch]

pamiętasz uśmiech dziecka
delikatny dotyk maleńkich paluszków
pierwsze kroki
krzyk radości
oczy patrzące z miłością w każdym kierunku?

początek twego życia

nic się nie zmieniło

nadal kosztujesz wszystkiego
z tą samą ciekawością
z łatwością
uśmiechasz się dziekując
łapiesz motyle chwil
podziwiając ich piękno

wszystko to mimo deszczu za oknem

zapamiętaj tak swoje życie

[Marek Hipnotyzer]

nie wiem skąd się bierze Twój optymizm ( tzn. podmiotu lirycznego ),
ale wydaje mi się, że wiersz ten może być opatrznie zrozumiany.

najgorsze co można przejąć z dzieciństwa, to przecież tendencja do zapominania tego,
co było złe. Nie przeceniajmy dzieciństwa. Dzieci są kochane i niewinne, ale czy dobrze się
kojarzą takie słowa jak "infantylny", "atawizm"?

"...przeżyliśmy dzieciństwo, przeżyjemy też pamięć o nim..."

[magda onuch]

nie doceniasz dzieciństwa...
ja je pragnę zachować, wobec rzeczywistości i cynizmu świata wolę pozostać infantylną...
pozdrawiam

[Marek Hipnotyzer]

Nie rozumiem tylko, czemu mam tak "zapamiętać swoje życie" - brzmi tu ostateczna nutka.

W sumie nie chodzi mi o krytykę jakąś, bo po co miałbym krytykować...
chodzi mi o to, że się nie utożsamiam z takim przesłaniem...
ale w sumie, jakie jest przesłanie?
czy chodzi ci o to, że ludzie są dziećmi przez całe życie, ale o tym nie wiedzą?
możliwe, ale cynizm przecież przenosi się jak choroba zakaźna.

generalnie, mogę dyskutować tylko ze słowami, bo nie znam osoby, która to pisze, tzn. nie znam doświadczeń tej osoby.

[Hanna Ciebiera]

jakoś nie pasuje mi "zapamiętaj tak swoje życie", ale ogólnie, to bardzo ciekawy.