w dwoistość istnienia ...

[Messalin_Nagietka]

w dwoistość istnienia dwóch światów współległych,
odrębnym zjawiskom równanie nadając,
poeta wpleciony we wzór ciało-duszy,
sam sobie przyczyną i czynów ofiarą,
wśród wzlotów i marzeń słowotok nim ciska
z czeluści wymyślnych do punktu – ogniska,

w skupieniu binokli, pozory skrywając,
poeta odkrywa zdolności wejrzenia
w najdalsze zakątki prawd nieoznaczonych,
wydanych na pastwę nauk ścisłych – drążenia
w zaułkach, do których nie łatwo się przyznać
w wywodzie samopas puszczonym przez pryzmat,

barw dźwięcznych żenada uskrzydla lecz górę
z upadkiem skojarzył poeta – wtem szkiełko
sypnęło jak ziarnem, rozniosło po ziemi,
i stracił współległych dwóch światów moc wszelką,
ze łzą w oku, z grudy, czyhając na kiełki,
lał wprost z wyobraźni potoczny nurt wierszy

[Lourds Nowak]

Bardzo podoba mi się ten wiersz. Technicznie jest taki, jak lubię, czyli przystępny dla przeciętnego czytelnika, zawiera też prawdę o szczególnym stanie duszy wspólnym dla ludzi wrażliwych, których cechuje, pewien wysoki poziom inteligencji. Przybliża i wyjaśnia ten poziom maluczkim. Określa wyjątkowość człowieka naszego okresu historii i znajduje wspólny pomost w człowieka-twórcę minionych epok. Nie rozumiem tylko, dlaczego wiersz nie jest w dziale zaawansowanym?

[Messalin_Nagietka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

miał to być wiersz o dualiźmie skojarzeń - lecz nurt mnie poniósł i w naukowość wplótł - dziękuję Lourds za komentarz
MN
ps. nie wiem dlaczego nie w dziale dla zaawansowanych - tak wyszło

[Messalin_Nagietka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

dziękuję za komentarz - co do wiersza i przepisów BHP to nie wiedziałem, że mają wspólne bieguny - a w poezji (tak mi się wydaje) najważniejsze jest kojarzenie - badanie uczuć lecz nie eksperymentem a rozmyślaniem - tyle ode mnie
MN