Kustosz

[Giovannii]

w pieczarze sprośnych myśli
gdzieś w rejonie nie domkniętych drzwi marzeń sennych
stary kustosz pielęgnuje eksponaty
zahipnotyzowane w pas de quatre
kyliksy pełne antycznego zepsucia
drepczą niemrawo
śmiech bejart versus beauchamp
kociozwinne palce gapiów
drwią z daktyloskopii
uwaga przebiegli intruzi
mroczny kustosz depeszuje do
wielkiego policyjnego mózgu stop
paramilitarny solfeż kołacze w ściany
sto metrów dalej pluskwy tańczą w operze
trrrr klucz
w takich momentach najlepiej myśleć o truskawkach
uciekać?
jogurt zamiast ginu
wiersze żona i dziecko
czas na mnie
strop
gmachy ziewnęły i zespoliły się w penitencjaryzmie

[Anastazja.P]

Giovannii .....zwersyfikuj tekst, jest naprawde niezły, uszczupliłabym wprawdzie, z wiadomych przyczyn :)) acz szukam odpowiedzi czy wymiarem kary jest ból wyobraźni, czy wyobraźnia jest karą :)
Pozdrawiam.
Ana.

[Patrycja Rosłoniec]

Ach! Zachwycił mnie Twój wiersz!

"mroczny kustosz depeszuje do
wielkiego policyjnego mózgu stop"- ten fragment po prostu mnei powalił.

Faktycznie, przydałby się podział na strofy. Łatwiej by się czytało... Zdecydowanie za długie wersy. Ale treść naprawdę zwaliła mnie z nóg. W tym beznadziejnym obowiązkowym głosowaniu dałam dyszkę :)!