Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

rzeki

Jacek_Suchowicz
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Jacek_Suchowicz

Jacek_Suchowicz

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

co noc rzeki umierają
stygną gwiazdy w nieruchomych taflach
bezszelestnie płyną skrajem
łąk i lasów nie chcąc w uczuciach gmatwać

łzami brzegi obmywają
żądne słyszeć słowo jakieś miłe
otulone mgieł woalem
by je posiąść las zechciał choć przez chwile

lecz las milczy granatowo
ciemność puchem oblepia powieki
drzewa tłumią każde słowo
a umierają nocą samotne rzeki

kasiaballou

kasiaballou

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


jak Ci teraz wierszyk zjadę, pomyślisz, że złośliwie?
trudno:
w boldzie masz lapsusa - gramatycznego dziwoląga, poza tym łzy, gwiazdy, mgły, woale i kilka innych dinozaurów - Jacek, Ty się boisz ruszyć z buta?
odśwież trochę tę poemę; słabo jest, sztampowo.

pozdrawiam
kaśka

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • wierszyki
      O pyszałku

      Przez wierszyki · Opublikowano

      Ja jestem fanką trębaczy, to moi ulubieńcy:     Natomiast ja sobie tak pozwoliłam przeczytać:   Hipolit Balon, co koło wsi Tkaczy, zachwalał wciąż siebie, ile tam znaczy, był tak wniebowzięty, gdy chadzał nadęty, aż go przyjęli do sekcji… trębaczy.    Pzdr :-)
    • Konrad Koper
      O pyszałku

      Przez Konrad Koper · Opublikowano

      @Maciek.J Naprawdę dobry - z humorem...
    • Maciek.J
      Bluza zapięta pod szyję

      Przez Maciek.J · Opublikowano

      kolejny wiersz z wątkiem historycznym twoje wiersze Aniu są niepowtarzalne, zatrzymują a do tego masz swój styl który nie jest do powtórzenia POEZJA
    • Maciek.J
      O pyszałku

      Przez Maciek.J · Opublikowano

      Hipolit Balon  koło wsi Tkaczy, zachwalał siebie ile tam znaczy. Był cały wniebowzięty, gdy chodził wciąż nadęty. Przyjęli go do sekcji …trębaczy.
    • Migrena
      GENESIS

      Przez Migrena · Opublikowano

      Początek rozrywa ciemność. Tam, gdzie przed chwilą milczał bezdech nicości, rodzi się iskra - ostra jak pierwsza myśl, która przecina chaos. Światło pęka: łono Boga rozchyla się w bólu, a z krwi Jego ciszy spływa ogień. Morza wykluwają się z piany pierwszego słowa, góry unoszą się jak mięśnie nieba, drapiąc pazurami bezczas. Ptaki, których jeszcze nie ma, śnią w pulsie wieczności, gwiazdy rodzą się w potach stworzenia - wirują w tańcu narodzin, płomienia, chwili, która stanie się Bogiem. A jednak w środku ognia - igła lodu: cisza, która pamięta, że była wszystkim. W niej drży echo pytań, których nikt jeszcze nie wymówił. Paruje oddech w ustach dziecka, którego jeszcze nie nazwano, pachnący mokrą ziemią po pierwszym deszczu. Na horyzoncie paszcza światła. W niej drga pierwszy cień, który pomieści życie. Pierwszy oddech Boga - tak głośny, że budzi bezdenną ciszę. Bo On zapragnął początku, jak my pragniemy końca. Początek stał się ciałem.  I pił nas jak wodę.  W głębi ciemności  zadrgał głos,  co nie zna swego imienia,  lecz ślepe światło  już go szuka.    

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...