bez tytułu

[Fly Elika]

snując myśli miękkie i delikatne
przy orzeźwiajacym letnim wietrze
upojona magicznymi wersami myślę
o chwili i zamianie ich na piękną
ze świetlnym peryskopem wyprawę

przystanki spowolniłyby przelot
usta dotykały uroku strof i zwrotów
a wstęga rymu podążającego czasem
pokrywała się początkiem własnym

bezcenna misternie zalotność pożycia
codzień aromatem ubierałaby nas
w barwy i kształty

tak pragnę postawionego w cieniu
odrodzenia nas w jasności pokładu

dedykuję temu drogiemu mnie człowiekowi

[Gość]

Piękna dedykacja.
Pozdrawiam :-)
J.

[Fly Elika]

Miło, że ci się spodobała.
To osobista dedykacja.
Tu to raczej bywa katorga i jakieś sztuczne rozmowy.
Nie wiem, ale dziwne

[Michał Gomułka]

Ładny liryk ze świetną, wysublimowaną pierwszą zwrotką. To ja jestem tym drogim człowiekiem. Prawda?

[Fly Elika]

Michale,
miło, że zajrzałeś. Wysublimowana pierwsza zwrotka? Jeśli uważasz, że świetność w tej zwrotce polega na samym słowie, to tak.
Może to mnie tylko, jak sugerowałeś kiedyś,
przydałoby się coś odwrotnego po resublimacji, czyli sublimacja.
Prawda może być między kimś a kimś i niekoniecznie pośrodku.
Pozdrawiam