xxx (Slonce Ogrodu wysoko na niebie)

[Daniel Jaworski]

Slonce Ogrodu wysoko na niebie
Krystalicznosc powietrza oplatajaca
Feerie barw rodzacej sie fauny i flory
Sterylne poly szat Najwyzszego
Szeleszcza szumem skrzydel
Tysiecy ptakow i aniolow

I w tej ekstazie powszechnej
Istot ziemskich
I w tym podziwie zasluzonym i zadowoleniu
Artystow niebianskich
Jeden z ptakow o haczykowatym dziobie
Ktorego imie Orzel przez dlugie wieki jeszcze
Mialo byc nie znane
Spada nagle szybkim lotem
Na wesolo skaczacego zajaca
I zakrzywionymi szponami
Wbija sie w kark rozszarpujac
Tkanki i nerwy
A ze swiezej rany
Tryska na ziemie
Krew pierwszej ofiary
Ktora poniesie na uczte

Zlo i dobro
Mialy sie pojawic
Dopiero jutro
Ale ja wiem
Ze tamten orzel
Byl dobrym
Mysliwym

I tylko ta chwila
Ktora chcialoby sie szybko zapomniec
Ulamek sekundy
Ten nagly cien nad glowa
Miazdzace przerazenie i zajecza swiadomosc
Spadajacej niespodziewanie smierci
Sygnalizowaly
Ze swiat
Staje sie
Bardziej
Ludzki