Ten okruch...

[Łukasz Michał K.]

Ten okruch ciśniętej na zsyp bułki
Bywa skałą od której drży ziemia
Niczym serce gdy skryje zmartwienie
Karmi ciszą męcząca afemia
W chwiejnej myśli, uniesione twarze
Tych co błądzą daremnie w ciemnocie
Syte orły, próżnego dostatku
Niepodległe cierpieniu i cnocie
Dokąd ciemność, dokąd dymi ziemia
Utracjuszy bachusową winą
Nie ukoisz zbolałych łajdactwem
Twoje żale wraz z życiem przeminą

[malgorzata niepoprawna]

I gdzież mojej musze(chociaz większa)równć się z Twoim"okruchem"!!!
Jeszcze dwa takie"okruchy"....I pozwolę sobie "wciągnąć Cię" na listę ulubionych autorów!
Również pozdrawiam serdecznie..........Do listy gitarzystów dodałabym jeszcze Santanę-nie mówiąc o Yeppesie i Segovii.

[Gość]

Wraz z życiem mija i kończy się wszystko. Dla tych, którzy odchodzą.
Znów zadumałam się Łukaszu. Zatrzymałeś mnie jak zwykle swoim wierszem.
Podoba się :-)
Serdeczności
J.

[Łukasz Michał K.]

dziękuję małgorzato i tobie jolkowa :) za miły komentarz
P.S
małgorzato jest trochę tych gitarzystów :) i trudno powiedzieć który lepszy :) wszyscy mają swoją klasę...w zależności od gatunku muzycznego (czy to rock, metal, jazz, blues, czy muzyka klasyczna) Pozdrawiam :)

[Gryf]

Jakże ważnym jest choć najmniejszy okruch.
Czy mówisz o życiu, czy sraconej nadziei.
Czy wreszcie małym skrawku szczęścia.
Wszystko to ważne...
Bardzo piękny utwór, pozdrawiam.

[Łukasz Michał K.]

Dziękuję Gryf za opinię...masz rację ten okruch można włożyć w każdą sytuację życia i będzie on tak samo ważny :) Pozdrawiam