-
Ostatnio w Warsztacie
-
Zasłuchani w rytm Chopina
Zamiatamy pod dywan
Wspomnienia
Choć tkwiąca w nich prawda
Wiele ma do
Powiedzenia.
Łatwo odrzucić jest nam
Wymiar, tak nierzeczywisty
Choć najprawdziwszy.
Dotknąć, zbadać, zmierzyć, a nie
Poznać, a potem uwierzyć
Wielu dzisiaj peszy.
Siedzimy przy fortepianie
Zasłuchani w Chopina
Powolnie rytm wystukany
Na klawiszach instrumentu
Pobudza do
Sentymentu.
Muzyki uchwycić się nie da
A jednak
Urok ona swój ma.
Nieuchwytny.
Gdy ciszę przetnie
Dźwięk - przelotny.
Cisza, gdzie zwykło się słuchać
A nie, jak dziś mówić
Przeszła do lamusa
Hałas, dźwięk zagłusza
To, co nieuchwytne
Moment, gdy mówi dusza
Lubię przenosić się w miejsca
Gdzie nikt nie obwieszcza
Nowych wiadomości
Nowin.
Gdzie cisza
Jest metodą rozmowy.
Zamknięty w cichym pokoju
Zasłuchuje się w rytm Chopina
Wtedy nie mówią mi co mam robić
Wtedy mówi do mnie
To, czym żyć pragnę
Rzeczywistość nieuchwytna
0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 34 odpowiedzi
- 731 wyświetleń
-
- 31 odpowiedzi
- 567 wyświetleń
-
- 29 odpowiedzi
- 637 wyświetleń
-
Zapomniałam, czyli randkowanie po przejściach. 1 2
Przez Marek.zak1, w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory
- 29 odpowiedzi
- 511 wyświetleń
-
- 28 odpowiedzi
- 906 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnie komentarze
-
Przez viola arvensis · Opublikowano
@Piotr_Nowy a tak, to zmienia postać rzeczy. Niech więc sobie leży grzecznie pod dywanem i leżakuje :) -
Przez Migrena · Opublikowano
@MIROSŁAW C. ten wiersz odbieram jako bardzo powolną implozję człowieka do wnętrza samego siebie. tam, w głębi, następuje oczyszczenie z nadmiaru i osiągnięcie prostej, milczącej godności w obliczu finalnej ciemności. wnętrze siebie oznacza znalezienie sensu nie w świecie zewnętrznym, ale w akcie akceptacji i ostatnim, wewnętrznym gescie pożegnania. -
Przez ŻwirekTenDobry · Opublikowano
Zasłuchani w rytm Chopina Zamiatamy pod dywan Wspomnienia Choć tkwiąca w nich prawda Wiele ma do Powiedzenia. Łatwo odrzucić jest nam Wymiar, tak nierzeczywisty Choć najprawdziwszy. Dotknąć, zbadać, zmierzyć, a nie Poznać, a potem uwierzyć Wielu dzisiaj peszy. Siedzimy przy fortepianie Zasłuchani w Chopina Powolnie rytm wystukany Na klawiszach instrumentu Pobudza do Sentymentu. Muzyki uchwycić się nie da A jednak Urok ona swój ma. Nieuchwytny. Gdy ciszę przetnie Dźwięk - przelotny. Cisza, gdzie zwykło się słuchać A nie, jak dziś mówić Przeszła do lamusa Hałas, dźwięk zagłusza To, co nieuchwytne Moment, gdy mówi dusza Lubię przenosić się w miejsca Gdzie nikt nie obwieszcza Nowych wiadomości Nowin. Gdzie cisza Jest metodą rozmowy. Zamknięty w cichym pokoju Zasłuchuje się w rytm Chopina Wtedy nie mówią mi co mam robić Wtedy mówi do mnie To, czym żyć pragnę Rzeczywistość nieuchwytna -
Przez Leo Krzyszczyk-Podlaś · Opublikowano
@Czarek Płatak gafologia stosowsna, naiwnie rozumiem, że chciana!Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
-
.thumb.jpeg.b5ae7bcef73c3501c1166879fc389fb7.jpeg)
Przez huzarc · Opublikowano
@MIROSŁAW C. Ten wiersz czyta się jak ciche, powolne wejście w nieuchronność. Masa dociśnięta przez grawitację totalitarnego ogromu, bez krzyku, za to z przejmującą wrażliwością na detal, w jakich to tragizm milionów uzyskuje namacalność. Obrazy te tworzą przejmującą procesję zwykłych ludzi, którzy nawet w chwili ostateczności chcą wciąż istnieć wbrew niej, aż „przychodzi ciemność” jak zgaszenie światła po mszy za zmarłych i zostaje długo pod skórą, którą nosimy nadal.
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się