Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Zabieram


Rekomendowane odpowiedzi

skorpiona z przepaski na biodrach
dziewczynko moja słodka
niepokoje nocne dzienny ból
trzewi młodzieńczych
niepewność o wasze jutro potrójne
zabieram
bo ja już nabyłam nażyłam
mnie już tylko mierzi
mrozi i uwiera
ta łaska
nie bo Ty czna

a Ty trwaj i dźwięcz
i kołysz ukojenie
niech kołysanka
będzie z Tobą
sztafetą zmian
niezbędna
dla mojego syna

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

czułość ma swoje prawa. wiersz prawdziwie prawdziwy.
niepewność o wasze jutro potrójne
zabieram
bo ja już nabyłam nażyłam

jedni drugich brzemiona noście... tak mi się skojarzyło. ale nie kosztem rezygnacji z samego siebie bo mi takowa płynie z wiersza... który jest piękny Aniu! pozdrawiam ciepło :)))

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Nie można przeżyć życia własnych dzieci, one muszą to zrobić same. Miłość do dzieci jest najczystszą odmianą miłość w ogóle. Niezwyciężona, piękna i taka, która trwa do końca świata... naszego świata. To miłość, która na nic nie czeka i płynie w żyłach razem z krwią. Naszą i dzieci.
Paro, ładnie i prawdziwie. Pozdrawiam serdecznie :)

"w ciemnościach postać mi stoi matczyna, niby idąca ku tęczowej bramie... jej odwrócona twarz patrzy przez ramię i w oczach widać, że patrzy na syna... "

www.youtube.com/watch?v=Eu34cMd7INA

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...