bez puenty

[Messalin_Nagietka]

pośród serii w krąg sproszonych
myśli wyciśniętych słowem
dom poety staje nowy
i wyrasta ponad głowę,

pnie się pięter wymarzonych
cud konstrukcji – warstw logiki,
schody kręte – na ukłony,
(no bo każdy na to liczy)

okien oklask, ścian przestrzenie,
mebli pełnych swego cienia,
skąd więc oczu mych zdziwienie?
jak do środka wejść? drzwi nie ma!

ocuciło gwarną masę,
ktoś tu zadrwił z wyobraźni!
wiersz nie wyszedł – choć był z dachem,
drzwi zabrakło – błąd fatalny,

niech nie liczy nikt na wyrwę,
a poeta na prezenty,
kończę – jeśli znajdę wyjście,
bez puenty – dom zamknięty.

[Johana von Maahn]

Chichi...A ja do tej pory byłam przekonana, że nie ma nic gorszego niż bezowocne sterczenie pod zamkniętymi drzwiami...A teraz widzę, że jednak mam się z czegoś cieszyć - samo ich istnienie to już jakiś sukces;)
Bardzo ciekawy wiersz. . .

[zwykła]

rytm się waha dom zamknięty
można nieźle się zdołować
ale milej tak bez puenty
wsłuchać się w melodię słowa

pozdrawiam

[Messalin_Nagietka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

dziękuję za "ciekawy" - cóż dopowiedzieć - w wierszu były kolejne zwrotki - odnośnie odnalezienia drzwi ale klamki nie było a gdy ową dołożono - okazało się, że zamek zamknięty i można byłoby bez końca - wyrzuciłem więc pozostawiając domniemania czytającym
MN

[Messalin_Nagietka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

słowa jak cegiełki suche
w wierszu mają swoją skruchę
choć je ładnie przypasujesz
drzwi ni w ząb nie dobudujesz
MN
ps. też pozdrawiam

[Messalin_Nagietka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

dziękuję Pani
MN