Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Voulez-vous coucher avec moi?

przemówię dziś do róży szeptem
ukłuty kolcem prosto w serce
rozchylę jej różowe płatki
i wyznam jej to wszystko wierszem


Niosłeś mnie na rękach... młodą, drobną, śliczną blondynkę. Przytulałam się do ciebie, bo wiedziałam, gdzie mnie niesiesz. To było zupełnie niedaleko... do sypialni pewnego dwupokojowego apartamentu hotelu Royal. Położyłeś mnie delikatnie na szerokim, hotelowym łóżku i pocałowałeś delikatnie. Po upojnym wieczorku w hotelowej restauracji kręciło mi się w głowie i wiedziałam, że jestem szczęśliwa, bo z tobą. Rozbierałeś mnie delikatnie. Pomagałam ci trochę, przekręcając się biodrami, bo było naprawdę niewygodnie. Dotykałam cię po twarzy i nie przeszkadzałam. Czekałam z utęsknieniem na ten moment. Kiedy zacząłeś się rozbierać, przyglądałam się twoim muskularnym ramionom i uśmiechałam się do twoich błyszczących oczu... Leżałam cała twoja i wtedy zacząłeś mnie całować po udach. Delikatnie i słodko, zaś dłonią zdecydowanie rozszerzałeś mi pulsujące nogi. Zanurzyłeś twarz w malutkiej gęstwinie i szukałeś czegoś dociekliwie językiem. Pomagałam ci rozchylając nogi jak tylko mogłam najszerzej. Twoje pocałunki w głąb mojej grzesznej duszy sprawiały mi niewysłowioną przyjemność. Język coraz szybciej i mocniej uwijał się w rozchylonej nabrzmiałą czerwonością muszelce... podnosiłam biodra do góry, bo było mi ciebie mało.
Oddychałam coraz szybciej. Trzymałam kurczowo twoją głowę, żeby zatrzymać cię właśnie w tym miejscu, gdzie było mi najlepiej... dochodziłam powoli, tak jak lubię. Czułam zbliżający się wodospad wielkiej rzeki pożądania, jak miażdżące tsunami nagromadzonych uczuć, które przetacza się przez moje ciało i duszę. Już blisko, tuż, tuż i szepnę cichutko wzdychając twoje imię... głośnym oddechem nie panuję nad sytuacją. Coś we mnie pęka, coś mnie przeszywa, jak jasny promień słońca... aż po same czubki włosów. Twoja głowa na moim brzuchu porusza się w takt oddechów. Zgrałeś się znakomicie z finałem i postawiłeś malutką, słodką kropkę nad "i", całując mnie tam, gdzie najbardziej lubię... długo, szerokimi ustami. Zamknęłam oczy sycąc się doznaniem. To rozlało się po mnie, jak tęcza po niebie, spryskana letnią mżawką. Podniosłeś głowę. Klęknąłeś naprzeciwko mnie leżącej i podniosłeś mi obie nogi wysoko ponad swoimi ramionami... czułam jak wchodzisz we mnie, przyglądając się pożądliwie w miejsce, gdzie zanurzyłeś swoje ostrze jak zdobywca wbijający palik na dopiero co zdobytym szczycie. Jeszcze nie ochłonęłam po moim szczęściu i czuję, jak budzę się na nowo... szybciej, gwałtowniej, tak jakbym nie chciała się spóźnić na spotkanie z tobą. Już nie słychać dwóch gwałtownych oddechów, lecz jeden potężny dwugłos naszych zmysłów. Spieszymy się do mety oboje. Ja do drugiej - ty do pierwszej... nie wzdycham jednak. Oddychając głęboko patrzę na ciebie i twoje błyszczące brwi, i oczy przeszywające mnie całym pośpiechem kilkuset mięśni... zwolniłeś ale tylko po to by dostać się do mnie głębiej i mocniej. Jeszcze kilka ostatnich uderzeń i przestajemy prawie równocześnie... zdyszani i szczęśliwi szukamy się oczami i palcami. Dotykamy zasapane słowa wargami łapiąc reszki błąkających się zmysłów, Przytulamy lepkie ciała do siebie i sycimy się sobą, uwolnieni i spragnieni spojrzeń, dotknięć, i słów... Zamykam oczy, bo czuję, jak całujesz mnie w miejsce, które należy tylko do ciebie. W kąciku moich ust odciskasz delikatnie swoje uczucia. Nie potrafię opisać tego szczęścia kiedy oczy wypełniają się łzami radości. Dobrze, że mam ciebie... i te nasze niewysłowione, dalekie odjazdy... w nieskończoność nieskończoności.



www.youtube.com/watch?v=eWVO4Hr9JWI

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Łał! mnie to bardziej przypomina film przyrodniczy o polowaniu mrówkojada na terimty...o choćby tu..."Zanurzyłeś twarz w malutkiej gęstwinie i szukałeś czegoś dociekliwie językiem..." - wypisz wymaluj trójpalczasty ssak, ale Pani Wandziu nie będę się sprzeczał, w końcu literatura to wrota do naszej wyobraźni i każdy może sobie pofolgować...
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Wando droga, być może dygnąłbym nóżką i podziękował, że zechciałaś mnie odwiedzić i przeczytać, ale coś w Twoim komentarzu nie daje mi spokoju. Jeżeli już mowa o filmach pornograficznych, to delikatność mężczyzn podczas "zabiegu" jest zjawiskiem dosyć rzadkim. I tu brakuje mi spójności w Twojej wypowiedzi. Poza tym nie wiem, czy czytałaś uważnie, bo to, że pocałował ją delikatnie, to wcale nie znaczy, że był potem już taki delikatny, co wynika z tekstu: "zwolniłeś ale tylko po to by dostać się do mnie głębiej i mocniej. Jeszcze kilka ostatnich uderzeń i przestajemy prawie równocześnie... ".
A teraz samo słowo "pornos". Otóż słownik slangu i mowy potocznej kojarzy to słowo z filmem. Tekst pozostaje w dalszym ciągu erotykiem. Bardziej lub mniej soczystym.
Nie wiem, czy rzeczonego pornosa można nazwać kiczem. Obsceną, raczej tak, ale chyba nie kiczem. Wiki zapisuje kicz w ten sposób: "Kicz jest określeniem silnie pejoratywnym i często kontrowersyjnym. To, co dla jednych jest kiczem, przez innych może być uznane za wartościową sztukę. Określenie to powstało ok. 1870 r. w monachijskich kołach malarskich i pierwotnie dotyczyło tylko obrazów". I najczęściej dotyczy poziomu artystycznego, a w filmach porno nie chodzi o to z pewnością. Mają pobudzać, podniecać i uczyć, co niektórych nieuków ars amandi, co można wykrzesać z kobiety lub mężczyzny, w momencie, kiedy uczucia nie stanowią podstawy takich związków. Martwi mnie także i to, że niektórzy kiedyś z zamiłowaniem uprawiali domową pornografię, soft seks, który teraz nagle stał się obrzydliwy. Takie filmy mają bowiem miejsce w milionach sypialń zupełnie zdrowych na umyśle ludzi. Sam się martwię o siebie. Teraz jestem typowym erotomanem, bo natura tak chciała... czy potem, po andropauzie wykrzywi mnie, jak po occie, kiedy zerknę ukradkiem do zakazanej gazety trzymając, za kolano staruszkę, robiącą na drutach rękawiczki dla wnuczków, z którą uprawiałem latami domową pornografię?
Warto pomyśleć wcześniej, żeby nie wyjść na obłudnika. hahaha Pozdrawiam Cię Wando i dziękuję, że tym komentarzem wyprułaś ze mnie tyle wniosków. :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Łał! mnie to bardziej przypomina film przyrodniczy o polowaniu mrówkojada na terimty...o choćby tu..."Zanurzyłeś twarz w malutkiej gęstwinie i szukałeś czegoś dociekliwie językiem..." - wypisz wymaluj trójpalczasty ssak, ale Pani Wandziu nie będę się sprzeczał, w końcu literatura to wrota do naszej wyobraźni i każdy może sobie pofolgować...

Tak, ale testosteronowicz folguje najczęściej. Cieszę się Marcinie, że hormony buchają z Ciebie, jak sycząca para( to nie o Tobie Aniu-Paro, hihihi)
Tak, ten "trójkąt bermudzki", palczasty, kolczasty, pierzasty, zbudowany w większości z mięśni okrężnych, to z pewnością ssak o funkcjach żarłocznego jamo-chłona... hahaha
Pozdrawiam Cię serdecznie Erlinie i niech Cię kołyszą wszystkie rafy koralowe, aha, uważaj na niektóre jamo-chłony i ich parzydełka. :)
Opublikowano

Ostre sceny miłosne są tak powszechne, że nieomal obowiązkowe. Ale tu zaczyna się od lepkiego, nieznośnego sentymentalizmu. A to jest znamię kiczu. Kicz to artystyczne kłamstwo i nie ma nic wspólnego z warsztatem, wręcz przeciwnie. Kicz siedzi w głowie. Kicz bywa na ogół sprawny warsztatowo. Tyle tylko, że bez poczucia humoru, bez dystansu, bez prawdy.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Wando, kicz bez prawdy, bez poczucia humoru, bez dystansu? A do czego to wszystko potrzebne kiczowi? Hm, jakże odmienne mamy zdanie na temat kiczu, ale każdy ma prawo do własnego zdania i ja to respektuję, chociaż powiem, że zaskoczyłaś mnie kompletnie.
Pozdrawiam Cię z humorem, bez dystansu, bo walka o prawdę wydaje się karkołomna.
Emil Grakicz... :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Rozumiem doskonale Twoje rozczarowanie, szczególnie zwiędłością, ale to stan przejściowy... hahaha Pozdrawiam serdecznie i dziękuję za opinię. :)
Emil tylko moja taka.

znajdzie się ktoś, powie, że coś i :)))

sredecznie - Jola

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Chodź. Wejdźmy tam. W las głęboki, w polany dzikich listowi o korzennym aromacie wieczornych westchnień. Wiesz, słońce jaśnieje w twoich włosach koroną, kiedy je rozczesujesz dłonią, jakby w zadumie.   Idziemy serpentyną wijącą się, zagubioną w przestrzeni gorącego lata, wśród stłoczonych lękliwie czerwonych samosiewów, wiotkich winorośli… W krzaku jaśminu, co lśni kroplami rosy, jawi się pajęczyna drżąca. I w tym drżeniu, w tej przedwieczornej zorzy, my.   Chodź. Weź mnie za rękę. Chcesz, wiem, choć kroczysz w panteonie niedomówień i jakichś takich, jakby pobocznych spojrzeń, które w tobie kiełkują z nasion niepewności.   Idziemy w cichym kołysaniu wierzb, w powiewach wiatru kładących się na pniach, na przydrożnym płocie drewnianym, na sztachetach, między którymi słońce przepuszcza w migotach swoje cienkie nitki jaskrawego blasku, na kładce przerzuconej nad perlistym nurtem strumienia, wśród feerii mżących kryształów.   Na naszych ustach i dłoniach, na skroniach…   Chodź. Wejdźmy w te szepty rozochoconych brzóz. W ramiona kasztanów ze skrzydlatych cieni. Niech nas oplotą, abyśmy mogli wzbić się na nich ku słońcu lekko. Z cichym krzykiem zamarłym na ustach.   Idziesz z tyłu ścieżką, bądź kilka kroków przede mną.   Dokądś wciąż wchodzisz. Skądś wychodzisz. Z jakichś zakamarków pełnych anemonów, z leśnych ostępów i w kwiecistym pióropuszu na głowie. Bogini natchniona śródpolnym wiatrem łagodnym. Uśmiechnięta.   Chodź. Idziesz. Znowu idziemy. Ty, przede mną. To znowu odrobinę za mną. Obok. Przechodzisz. Przemykasz lekko. Zatrzymujesz się, rozmyślając nad czymś.   To znowu zrywasz się truchtem, wybiegając o parę kroków wprzód.   Idę za tobą w ślad.   Kiedy wyprzedzam cię, oglądam się za siebie. Podaję ci rękę.   Nikniesz w cieniu na chwil parę, jakby celowo, naumyślnie. Na moment albo może i na całą wieczność. Nie wiem tego na pewno, ponieważ olśniewa mnie przebłysk spadający z nieba, co się wywija z korony wielkiego dębu.   Wiesz, to wszystko jest takie ciche i ciepłe. miękkie od poduszek z mchu i paproci.   Szepczę, układam słowa, kiedy ty, wyłaniasz się bezszelestnie z cienia (nagle!) i cała w pozłocie.   Od migotów blasku. Od drżeń.   Tuż za mną. Jesteś. I jesteś tak blisko przede mną, jedynie na grubość kartki papieru tego wiersza, który właśnie piszę (dla ciebie) albo źdźbła trawy, którym muskasz niewinnie moje spragnione usta.   Wychodzisz wprost na mnie, przybliżasz się, jakby w przeczuciu nieuniknionego zderzenia Wyjdź jeszcze bardziej. Proszę. A proszę cię tak, że już bardziej się nie da. Wiesz o tym. Więc wyjdź… Wyjdź za mnie.   (Włodzimierz Zastawniak, 2025-07-31)    
    • @Nata_KrukNo, bo jak krótki może być długi ? :) Dziękuję i pozdrawiam:) @Marek.zak1Akceptujesz, zgadzasz się na wszystkie plusy i minusy. Dziękuję i pozdrawiam:) @LeszczymAlbo i nie :) Któż to wie :) Dziękuję i pozdrawiam:)
    • @Alicja_Wysockaten świat jest taki mały Las Palmas jest za rogiem? to ja się oszukałem marzenia mógłbym spełnić w knajpie ? w Gdyni, a nie w Krakowie?   :)) dziękuję i pozdrawiam:)    
    • @Nela Sam wiersz bardzo dobry, niesamowicie trafnie oddaje stan ducha. Dobrze, że piszesz, jest tutaj mnóstwo wrażliwych osób, mamy swoje wzloty i upadki. Jeśli to osobiste odczucia, to warto coś z tym zrobić. Pisanie o tym. to dobry początek. Bardzo pozdrawiam.
    • @Relsom Pięknie! Ciekawe jak brzmi to z muzyką? Pozdrawiam serdecznie

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...