Brakujące ogniwo

[Nata_Kruk]

          Brakujące ogniwo

 

W głowie projekcja ostatnich miesięcy.

Nie musi zawieść intuicja, 
żeby stabilne na oko punkty 
poleciały w przepaść.

 

Na wyciągu nawet luty jest dłuższy 
od linii brzegowej Skandynawii. 
Medycyna robi postępy, a trudności 
ponoć hartują charakter,

lecz nie o takich górach myślałam.

W gnieździe brak szerszych horyzontów,
parter o trzy kontynenty dalej.
Wykazem numerów uruchamiam 
poranną windę do piekła.
 
Nim sypną popiołem z mojej urny, 
odnajdę wiatr, który poruszy 
zrastające się chwilowo skrzydła.

 

 

 luty, 2010

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane 13 Lipca przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)

[Rafał Gadomski]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Fajnie napisane, ale temat trochę trywialny. Taki... mało filozoficzny.

[klubo]

bardzo na tak- podoba mi się- a skrzydła się zrosną
plus za wiersz
pozdrawiam

[Nata_Kruk]

klubo, dziękuję za czytanie i dobre słowo... jeśli peelka zawalczy, na pewno zrosną się... ;)

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Fajnie, że fajnie... a temat, jak wiele innych... tu nie ma co filozofować, tu trzeba się zabrać do pracy... ;) Dzięki za wizytę.

klubo i Rafał... pozdrawiam... :)

[krzysztof marek]

ciekawie i co mi się najbardziej podoba, optymistycznie w zakończeniu, przynajmniej dla mnie optymistyczne. chwile decydują. jeśli w danej chwili skrzydła pracują no to nic tylko szybować!
pozdrawiam serdecznie!

[Nata_Kruk]

Krzysztofie, do takiej scenerii musiałam wnieść trochę optymizmu, bo jeżeli nawet zbyt wcześnie na szybowanie, to przecież wiara czyni cuda... ja w to wierzę..!
Dziękuję za odwiedziny i za post.
Pozdrawiam... :)

[Dorota_Jabłońska]

Nato Kruk, rozbawię Cię trochę... i opiszę bardzo krótko i konkretnie jak odbieram Twój wiersz:
w głowie projekcja ostatnich miesięcy
nie musi zawieść intuicja żeby stabilne
na oko punkty poleciały w przepaść

i znowu nic pewnego

na wyciągu nawet luty był dłuższy od
linii brzegowej Skandynawii ale medycyna
w przeciwieństwie do urzędasów robi postępy

noga złamana, kłopoty z wypłatą odszkodowania

trudności ponoć hartują charakter
ale nie o takich górach myślałam
w gnieździe brak szerszych horyzontów
a parter ciągle o trzy kontynenty dalej

wielkie siły, małe możliwości

wykazem numerów uruchamiam poranną
windę do piekła - jeszcze nie sypną popiołem
z mojej urny - odnajdę wiatr który
poruszy zrastające się chwilowo skrzydła

narozrabiam w końcu, nagrzeszę, może życie przy tym stracę ale zrobię coś.

[Pan_Biały]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

cztery epizody a jeden film, niczym 4pokoje Quentina
wszystkie razem i osobno tworzą nadzieję, że jeszcze się coś wydarzy
dobry wiersz
pozdrawiam
r

[teresa943]

-odnajdę wiatr który
poruszy zrastające się chwilowo skrzydła

hmm...Brakujące ogniwo

upór i nadzieja ...to mi się podoba
i całość też
:)
serdecznie pozdrawiam Nata -
Krysia

[Oxyvia]

Nie bardzo kapuję, o czym jest ten wiersz - o pracy w biurze? O braku perspektyw? O ograniczeniu umysłowym urzędasów? O szpitalu i nodze na wyciągu? Hmmm... Rozumiem tylko tyle, że kończy się nadzieją, ale na co? Na wyzdrowienie? Na własny rozwój? - podwyższenie lotów?... (Tylko co mają do tego urzędnicy?)
Nato, jak dla mnie, czegoś tu brakuje. Ja się nie odnajduję w treści i obrazy Skandynawii, lekarzy, urzędników oraz windy nie sklejają mi się w całość.
Pozdrawiam serdecznie.

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Doroto... w I- szym fragmencie już stało się to, co się stało i to jest raczej pewnik...
Dla tylko złamanej nogi, nie warto chyba zawracać sobie głowy, by układać wiersz... ;)
Jeżeli są wielkie siły, pojawić się muszą i możliwości do pokonania trudności.
Czy peelka nagrzeszy, a kto ją tam wie... może, w sumie może się bać kolejnego psikusa od losu i być może pójdzie na całość... ;)
Dziękuję za pobyt u mnie... pozdrawiam... :)

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Bardzo dziękuję za taki odczyt, to cieszy.
Pozdrawiam... :)

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

upór i nadzieja powinny pobudzać do życia.
Brakujące ogniwo... czytelnik sam potrafi je odszukać... ;) i wcale niepowiedziane,
że jest tylko jedno... ale to drobiazg.
Dziękuję za chwilkę spędzoną u mnie... pozdrawiam... :)

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Oxyvio... chciałam pokazać chęć powrotu do normalnego życia po wypadku, jakimkolwiek, ale takim, który przygowździ człowieka na jakiś czas do szpitalnego łóżka. Długa linia brzegowa Skandynawii, to w domyśle czas, jaki potrzebny jest do pokonania tego dystansu, co może być frajdą, gdy ktoś sprawny... ale długie leżenie na wyciągu to co innego... i już tutaj tli się nadzieja...
Życie we własnym gnieździe (powiedzmy na IV piętrze) z którego nijak samemu się wydostać, to wątpliwa przyjemność dla kogoś na wózku, na przykład.
Do tego dochodzą urzędy, które nie ułatwiają zamiany mieszkania na niższe kondygnacje...
Wykaz numerów może być liczbą zaleconych ćwiczeń do wykonania każdego poranka, liczbą telefonów, które w końcu pozwolą załatwić ważną sprawę (albo jednym i drugim), zatem... winda do piekła, to tylko metafora, bo to może być takim małym piekiełkiem.
Zakończenie... znów pojawia się nadzieja, ale i determinacja, że uda się.
"Rozebrałam wiersz do naga"... czego nie lubię robić, ale mam nadzieję, że teraz łatwiej spojrzysz na całość. Dziękuję za to, że byłaś, dla mnie to zawsze przyjemność...:)
Pozdrawiam.

[Tomasz_Biela]

w głowie projekcja ostatnich miesięcy
nie musi zawieść intuicja żeby stabilne
na oko punkty poleciały w przepaść

na wyciągu nawet luty był dłuższy
od linii brzegowej Skandynawii
ale medycyna
w przeciwieństwie do urzędasów
robi postępy

trudności ponoć hartują charakter
ale nie o takich górach myślałam
w gnieździe brak szerszych horyzontów
a parter ciągle o trzy kontynenty dalej

wykazem numerów uruchamiam poranną windę
do piekła - jeszcze nie sypną popiołem
z mojej urny - odnajdę wiatr który poruszy

zrastające się chwilowo skrzydła

luźna wariacja jakbym to sobie ;)
przejrzyście i zgrabnie / przylazłem zawirowałem i odchodzę
zadowolony :)

pozdrawiam t /

[Nata_Kruk]

Tomku... wariacje i zawirowania mile widziane, ale najważniejsze jest to,
że wyszedłeś stąd zadowolony.
Miło było gościć. Pozdrawiam i ja... :)

[Eunicee]

Kiedy ja napisze taki wiersz...może w ogóle... Wspaniale Natko, wieeelkie oklaski:)

[Baba_Izba]

Odebrałam twój wiersz mniej więcej tak, jak go ujrzałam
potem "rozebranego". Widocznie odbierałam na tych samych falach.
Mnie wiersz się spodobał, choć mam całe wszystkie kończyny, identyfikuję się
z peelką. Myślę, że ją rozumiem.
Serdecznie pozdrawiam
- baba

[Bolesław_Pączyński]

Luty wydłuża granice
w gnieździe wąskie horyzonty
nim wyfruniesz na ulicę
spójrz jeszcze w rodzinne kąty.

Pozdrawiam serdecznie-:)