Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

brzęczą natrętnie nie dając wytchnienia
kroczę po dojrzałych owocach
będących pożywieniem
wyprzedzam światło i ruchem krtani
zagłuszam grom
pod moimi stopami
spiętrzona fala zmywa miasta i maź
pachną owoce
jeszcze zabiję śmierć a wtedy

ogłuszę ciszę

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Od tego momentu dobre, początek raczej do dopracowania , wygładzenia, a przede wszytkim dopasowania do reszty, żeby to płynęło, tak jak od tego wersu: wyprzedzam światło...

Ale i tak na plus.
Opublikowano

heroiczne pragnienie - pełna determinacja, ale mam wrażenie, że ciut papierowa; peel napina się czyli robi dobrą minę - ale obawiam się, że śmierć rzeczywiście jest głucha i nie słyszy gróźb;
chyba - że to postanowienie religijne; tam jest obietnica pokonania śmierci;
ale nie przez napinanie, tylko wchodzenie jak najgłębiej w siebie...
niemniej - prowokujący tekst, nieobojętny;
J.S

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




chyba taki "niczeanizm" i intensywne ładowanie akumulatorów do życiowej walki podczas spaceru na boso pod gruszą w czasie popołudniowego wypadu za miasto. ogarnięcie chaosu życia i "odśnieżenie ścieżek".... a pokonywanie absolutów? gdy główny cel wyznaczysz daleko, nawet poza zasięgiem, to pomniejsze, po drodze, zrealizujesz bez zbytniego zagłębiania.....pojmowanie życia jako walki może być indywidualną metodą.

te dojrzałe gruszki i brzęczenie os - wyszedłem od obrazu i potoczyło sie.
piszę często intuicyjnie i nie zawsze łapię o co mi chodziło;) dlatego "chyba".pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




trafiłeś Jacku z wchodzeniem w siebie. jak się potrafi to można dobrze sterować i kontrolować swoje uczucia przeczyścić z nieuzasadnionych lęków, zahamowań. "nie mam problemów tylko sprawy do załatwienia";) pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @infelia... dziękuję.
    • ujrzałem dzisiaj gruszkę na wierzbie która tak do mnie śmiała się pięknie zatem próbuję w życiu posprzątać wszakże to była wierzba płacząca   * chodzę wciąż w kółko lecz szansa marna by tym sposobem wydeptać kwadrat    * pełen luzik spadam jak kamień przecież spadanie kości nie łamie   * schodził z drzewa nie chciał być małpą lecz nagle pomyślał czy w sumie warto?   * tak innych osądzał że wnet się zaplątał we własnych błędach aż spuchła mu gęba    * był robotem chciał być człowiekiem marzenie spełnił gdy odbił mu dekiel    * gdy tyłek ci skopią to boli owszem gorzej gdy w mózgu się coś poplącze   * gardził ludźmi myśleli inaczej teraz w zaświatach zgrzyta i płacze   * co tam słychać to chyba ściema mieć pretensje do istoty której nie ma   * zlecieć na dno i odbić się a nie jak zwłoki cuchnąć na dnie   * tak sobie myślę czy było warto wszak po obiedzie jestem musztardą   * nie owijał w bawełnę słuchano niechętnie gdy raz owinął jako mędrzec zasłynął   * o cudzych przywarach zdanie ma ale o swoich to cicho sza   * za pewnie i za wysoko podskoczyłeś kolego że złamałeś kark o niebo    * to żaden problem wskazywać dowody ze mną zgodne przeciwnych wcale wygodniej w ramce nie szukać dalej   * ma złoty klucz takowe drzwi a poza tym to już nic   * czy byłeś normalny czy czubkiem cię zwali to wszystko zależy kto normę ustalił   * zrozum to wreszcie przestań być smutnym ty jesteś inny ja jestem słusznym
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • i znowu na chipcika zmysłowo zlepione sklejone na ślinę początek i koniec   język słodko-gorzki i rozsmakowany a spojrzenia miłe oczy rozmaślane   dziś blichtr się sprzedaje jak ciepłe bułeczki bez wspaniałych myśli pustka i nic więcej ;))
    • przestworem metafor gwiazda płynie każdy wie że musi być jasna ciemnej nie widać chyba że po winie i w tedy działa nasza wyobraźnia   ta gwiazda symbolem w ramce dzikiej róży także wśród prześwitów i rumianków mogła być nadzieją wolnością i urzec lecz blaskiem ożywia przedmioty martwe   szkoda bo gwiazda żyje i ludzi wybudza z marazmu letargu pozornej niemocy a tym bardzo chwiejnym nie pozwala upaść mówiąc zawsze będzie dzień po najdłuższej nocy   pozdrwiam
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...