Miłości śpiąca w mym ciele...

[Łukasz Michał K.]

Miłości śpiąca w mym ciele
wiośnianym podmuchem krwi
Mam w sobie ciebie zbyt wiele
owocem tyś smutnych dni

Pulsujesz w mej skroni głodem
czułości kobiecych ust
Stęskniona karmisz się miodem
słodkości lirycznych bóstw

Przebacz mi podłe cierpienia
i czas utraconych chwil
Dzierżę otchłanie zwątpienia
w głębinach szkaradnych mil

Miłości wierzę, że wzlecisz
na skrzydłach w euforii szał
I w tej jedynej rozniecisz
żarliwą chęć splotu ciał

Sycąc się ciepłem muskania
w niebiańskim kolorze zórz
Doświadczysz magii oddania
i nigdy nie zaśniesz już

[Gość]

I znów zajrzałam do Ciebie Łukaszu.
I kolejny wiersz śpiewnie zapadł mi w serducho.
O miłości można cięgle i ciągle... i nigdy tego dość ;-)
Pozdrawiam
Jola

[Intarsja Lumiere]

Gładkie strofy
ułożyły się w zgrabny,
miłosny tan :)

[Ela_Ale]

Cześć miłym rymom. Może to końcowe ;"zórz" - "już" troszkę wypolerowane, ale i tak pięknie. Pa. E.

[Łukasz Michał K.]

Dziękuję za komentarze...faktycznie to zórz i już trochę śliskie, ale chciałem żeby wiersz miał jakąś puentę odnoszącą się do całości...ale jak coś mi przyjdzie na mysl to może zmienię...Pozdrawiam i jeszcze raz dzięki za komentarze :)