w analizie Ziemi wyniosłej wierszem - archeologom sprzedaję

[Messalin_Nagietka]

fosylii wyzwaniem jest ślad wyobraźni,
wpełzania pod strugę pamięci, drążenia
w wewnętrznej powłoce, rozróżniania jaźni
przymusem obranych jak w hauście marzenia
miast powietrza, w którym ulotności przedmiot
poezji daleki – w kontinuum chwiejny,
ziemi szuka aby dać nadziei pewność,
wierze zaś zabiera obraz cudów pełny,

grudy rozpadlina – malowidłem, w które
wpełzło „owo sobie – idące przed siebie”,
kontent cienia grajdoł – może jeno urzec
niewprawnych w patrzeniu i w słuchaniu – w śpiewie
bywa informacja – przekaz – ślad kolejny
chcących wiatr przesłuchać – wielu – coraz więcej,
w osądzaniu lepiej być świadkiem koronnym
choćbyś w całej sprawie miał najpierwsze miejsce,

drobin roztrząsanie łopatą i sitem,
czas to sposobności – granic otwierania,
myśl przekupna, której wiersz transakcji kwitem,
cenę uwidacznia jak oporność kantal,
wzbij się nad poziomy, będąc wolny ujrzysz
co nie jeden widział, mniemając z tej weny,
że nad skarbem wisi, wielokrotnej uncji
skłonny w wymiar sądów wpleść – żyłę planety.