W koronie.

[Józef Bieniecki]

Och wietrze wiej ,od Dzikich Pól,
Z podolską pieśnią nieś.
Od synów twoich -dzielnych cór,
Prawdziwie smutną wieść.

Stepowym deszczem brudy spierz,
Zbrodniarzy-zdrajców grono.
Historię dawnym czasem mierz,
Potęgą nieskończoną.

Od Dzikich Pól,po Odry brzeg,
Niech Orzeł Biały płynie.
Potęgę niesie każdy wiek,
A polska nie zaginie.

Ześlij o Matko łaski grom,
By ogień w nas rozpalił
I w końcu wznieśli własny dom,
Który się nie zawali.

A sławę wieków powtórz znów,
By polskie ramię męża,
Wiedeń przypomni-zbrojny huf,
W obronie Twej -oręża.

Zwycięskim szlakiem prowadż nas,
W Przedmurzu- twej obronie.
Powróć zwycięstwa -chwały czas.
I wielkość Twą w Koronie.

Józef Bieniecki