Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

łąbędzi los połamany

Ania_G.
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Ania_G.

Ania_G.

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

połamany jak chleb
ten wasz los
i lód po którym drepta
płetwa

nie jestem tu
nawet dla was
od tak przyszłam
targana żalem

by popatrzeć
jak Wisła wije wstęgi
i zrzuca kry
jak sukienkę

chciałam być jak ona
tylko on nie chciał
czekać dłużej

dźwięk migawki
i już jesteś tylko
stadem pikseli

wasz los
jak mój połamany

Don_Kebabbo

Don_Kebabbo

Opublikowano
Opublikowano

Moim zdaniem za dużo tych "połamanych" jak na jeden wiersz, w tytule słówko wręcz odpycha,
a i w poincie nie najlepiej się prezentuje. No i ta nieszczęsna "targana żalem".
Szkoda, bo poza tym wierszyk dość przyjemny i ma parę klimatycznych momentów.
Moim zdaniem do dopracowania. Pozdrawiam.

Nata_Kruk

Nata_Kruk

Opublikowano
Opublikowano

Anno, zgodzę się z poprzednikiem, słowo połamany nie wygląda dobrze w odniesieniu do losu.
Spodobał mi się ten fragment, ucięłam nieco.

przyszłam
targana żalem

popatrzeć
jak Wisła wije wstęgi
i zrzuca kry
jak sukienkę

Pozdrawiam... :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • violetta
      ***

      Przez violetta · Opublikowano

      @Arsis masz ciekawe poczucie humoru:)  
    • Adler
      Twój głos jak blues

      Przez Adler · Opublikowano

      Szukam sposobu, jak ci to przekazać, jak metafory wpleść w naszyjnik słów, kiedy nie mrugać, kiedy się ukłonić, historia, która jak twój głos toczy się — cicho, przez sen. Na końcu zdań — oddech, na końcu milczenia — dotyk, a między nami przestrzeń drży jak struna w dłoniach nocy. Bo każde słowo, gdy milknie, wciąż śpiewa o nas , tu — jak stary refren, co wraca w takt serca i dróg. Miłość to droga bez znaków, a ja wciąż nią idę do ciebie — z nadzieją, że znów usłyszę twój głos jak blues. Czasem mnie niesie wiatr wspomnienia, na pustych stacjach słyszę twój śmiech, na szybie nocy rysuję imię, którego już nie wymówi nikt. Może jutro znów się spotkamy, w którymś z wersów, w snach, wśród mgły — a jeśli nie — zostaw mi ciszę, tam też potrafię śnić. Bo każde słowo, gdy milknie, wciąż śpiewa o nas ,tu — jak stary refren, co wraca w takt serca i dróg. Miłość to droga bez znaków, a ja wciąż nią idę do ciebie — z nadzieją, że znów usłyszę twój głos jak blues.  
    • Arsis
      ***

      Przez Arsis · Opublikowano

      @violetta zdecydowanie meksykańskie   @violetta takie bardziej miłosne...    
    • violetta
      ***

      Przez violetta · Opublikowano

      @Arsis taka skoczna:) przyjmuje takie hiszpańskie, meksykańskie, dominikańskie:)
    • Moondog
      Prowincjonalny show biznes

      Przez Moondog · Opublikowano

      Prowincjony show biznes   Trzepoczą kokoszki rzęsami zalotnie W blue jeans ubrane i czerwoną szminkę Klijentów opasłych w chuć i pieniądze Prowincjonalny zgrania show biznes   Różowa landrynka panterka czy oksy Nawet na rzęsach mogą usiąść motyle Tej baśni z tysiąca i jednej nocy Niepowsydziłby się sam little finger   Tuż przy obwodnicy stoją misjonarki  Podobno dłużej niż same laternie W make-upie z "tych dla odważnych"  Bo bywa że z naczep zdzierają lakier   Tu lepkie powietrze od tanich fajek  Do drzwi otwartych wypełnia korytarz  A każde pragnienie szyte na miarę  To dla alfonsa jedynie lubrykant   

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...