Ja moi mili...

[Łukasz Michał K.]

Świat taki gwarny w wieczornych barach
Tłuszczy ocean, piętrzy umizgi
Bawi się śnienie w światłości marach
Bezmiar żywota, tańce i piski
Wołają na mnie, chodź tu sokole !
-
Ja moi mili poezję wolę

Dziwią się wtedy promienne lica
I za plecami drwiną zachodzą
Lecz wśród nich jedna snów gołębica
Wyciąga do mnie rękę swą błogą
I staje przy mnie rzucając w sforę
-
Ja moi mili kolegę wolę

[Marcin B]

Skojarzyło mi się trochę z "Samotnością" Norwida. Pozdrawiam :)

[Don_Kebabbo]

Całkiem sympatyczne. "Światłości mary" psują mi barowy klimat, ale może po prostu odwiedzam inne knajpki ;)
Pozdrawiam.

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Czy nie lepiej będzie, w V- tym wersie I- szej strofki... wołają do mnie...
a nie, na mnie... ?
Wiersz... fajnie było przeczytać... i chce się powiedzieć... trafił swój na swego...
mowa oczywiście o tej parce.
Pozdrawiam... :)

[Łukasz Michał K.]

Nata...może i masz rację :)...dzięki wszak za uwagę, przemyślę to, bo zmiana jednego słowa może załamać w tym przypadku całą konstrukcję wiersza (nie no jaja sobie robię)...Dzięki i pozdrawiam

[Pan_Biały]

druga strofa lepsza a całość do poczytnia
pozdrawiam
r

[FIRLESTON]

...bawi się śnienie? ...ranyyyy ... porażka