Zgłoś

@Łukasz Jurczyk   Tekst  jest (jak zwykle) inteligentny i niepokojący – jak dobre zapiski z terytorium, którego nikt do końca nie podbił.   "Niektórzy wodzowie mierzą granice liczbą pogrzebów" - to zdanie o imperialnej polityce, ale bez osądu, jakby to była po prostu techniczna prawda. Końcowe "wieści potrafią zabić szybciej niż miecz" - brzmi jak gorzka mądrość kogoś, kto widział, jak propaganda i plotki niszczą również armię.  Pozdrawiam :)    

powieki są zbyt lekkie, by opaść sufit wisi nade mną jak czarne lustro bez połysku bez odbicia jakby wchłaniał wszystko, nawet moje myśli nie liczę owiec liczę oddechy każdy jest za głośny i burzy układ ciszy czas przestał płynąć, uporczywie kapie ze ścian jak zimna woda jestem jedynym czuwającym punktem w całym domu wgnieciona w materac leżę nieruchomo i czekam aż czerń pęknie i wpuści trochę szarości    

@Leszczym  Czyli reagujesz odwrotnie do oczekiwań innych - nie z przekory, ale jakby automatycznie, instynktownie.  :))) Pozdrawiam. 

@MIROSŁAW C. Czytam na głos i wersyfikacja sprawia, że tekst nie płynie jak (wg mnie), powinien. To jest kolejny wiersz o zimie, gdzie mamy płatki śniegu. Czyli rekwizyt niezbędny, bo inaczej nie ma zimy.  Kraina snów? Czy my potrafimy jeszcze coś oryginalnego powiedzieć o śnie?

@Robert Witold Gorzkowski Bardzo dziękuję!  W pełni zgadzam się z Tobą, to dopiero odkrywana część historii. Czytałam o tej książce, niewątpliwie po nią sięgnę! Pozdrawiam. :) @Deonix_ @Wiechu J. K.  Serdecznie dziękuję! :)