Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Witaj Andrzeju, tak to bywa.
Czar pryska gdy z ogrodu różę wniesiesz do domu.
Piękna, dumna, delikatna... lecz nie gdy wstawisz ją do wazonu.

Jeszcze raz pozdrowionka.

Opublikowano

Witaj Janku.
Miło mi, że mnie "odwiedziłeś".
Masz rację, chociaż jak już pisałem to tak z przymrużeniem oka. :)
Pozdrawiam serdecznie przyjacielu.

Opublikowano

Prawił jej czułe słówka,
Kwiatami obsypywał.
A teraz krzyczy głośno:
Stara, podaj mi piwa!

Wysoki Sądzie proszę o łagodny wymiar kary.
To też li tylko żart ;-)

Przyjacielski Andrzeju

Opublikowano

Cześć Jolu.
I Ty do mnie zajrzałaś? Miło mi.

„Wysoki Sądzie proszę o łagodny wymiar kary.”

Dobrze, niechaj kara będzie niska – nanieś drewna do ogniska ;)

Pozdrawiam serdecznie.

Opublikowano

drwa przynieś kochanie sam
ja o ogień dbam ;-)


Mało, że zajrzałam to głos dałam ( przy całej swojej nieśmiałości ;-)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Chylę nisko czoło
Zacny mości Panie
Podziwiając wielce
Twoje wierszowanie.

Pozdrawiam



Zbyteczne pokłony
wszak to z jednej gliny
nasze wierszowanie,
nasze wypociny.


Pozdrawiam
HJ

Skoro tak rzeczesz
Wierzę mości Panie
Niechaj nam ta glina
Na zawsze zostanie.


Pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


potem ni razu
w nocy nie dała
bo z niego wyszedł
kawał bęcwała

pozdrawiam Jacek

Wrzucić słowem kamień
Do swego ogródka
To nie lada sztuka
Gdy mowa tak krótka

Pozdrawiam :)
Andrzej

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Kamil Olszówka Czesc i chwała bohaterom! Piekny wiersz. Zostawiam szczery  podziw

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Simon Tracy W trumnie umieszczasz parę kochanków w wiecznym uścisku, co dodaje tej śmierci swojego rodzaju romantyzmu. Spotkałam się z tym pierwszy raz. Ale szczególnie poruszająca jest druga część, gdzie sen z ukochaną kontrastuje z przebudzeniem "do zimnej jak lód" rzeczywistości. Ostatnie wersy (dotyczące broni) są dla mnie wyjątkowo trudne — sugerują możliwość samobójstwa, co całemu wierszowi nadaje bardzo ciemny wymiar. Ogólnie tekst jest piękny.
    • ~~ Jarek i Karol dzisiaj w Zimowie - po co przybyli? Zaraz odpowiem .. Kupili narty - liczą na śnieg, tego tu nie ma - był, ale zbiegł; czyli stopniał i spłynął .. Obarczyli więc winą obecnie rządzących - bo to ponoć przez nich, mamy okres gorący pomiędzy Polakami .. Czy to jest prawdą? Odpowiedzcie sami i .. czy śnieg od tego topnieje?!! Skomentujcie szybko .. bo mnie krew zaleje!! ~~
    • @lena2_ To piękny wiersz! Czytam to jako rozmowę z sobą – między tą częścią nas, która chce wolności i rozwoju, a tą, która wie o naszych ludzkich ograniczeniach. Wiersz ma też lekkość – jest lakoniczny, ale wiele mówi.
    • @Nata_Kruk To piękny wiersz o twórczości, melancholii i przemianie emocji w sztukę. Smutek i niepewność przechodzą w pracę rąk, gdy abstrakcyjne uczucia stają się namacalne — kolory na palecie, pociągnięcia pędzla. Jest kontrast w tym wierszu. Na początku wszystko jest statyczne, szare, zadumane — jesień, szarość, a potem pojawia się ruch, energia: "wybudzam farby", "sztaluga pląsa", uśmiech. To nie jest ucieczka od smutku, ale jakaś transformacja go w coś. Pytanie na końcu — "czy zechcesz teraz ramkę dorobić?" — jest super nieproste i genialne.  To pytanie o ukończenie, o wypełnienie, o krok dalej. A może i o to, czy w ogóle mamy prawo „dokończyć" rzeczy niedokończone? Pewnie znowu za bardzo kombinuję - wiersz piękny i mądry. :))
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...