zarumienione mury.

[Jan Cyprian Kowalski]

miasta, miasta, zarumienione mury

graniczą między nimi. stojąc niepodlegle

bronią przed nawałnicą. przed epidemią!

przed chorobą wsciekłych głów.

w fugach zbiór naczyń betonowych.

które na przekór - stojącym na murach.

dzięki - bożej pomysłowości -

stanowi pięte przeklętą.

wbijać! wbijać! pineski! wbijać!

krzyczą z tyłu stare mordy

w fuge! wbijać! ... - czołem!

jak w dno oceanu miłości - uderzyła wojna.

jak w dnie ocenu, wybuchła bomba.

jak w dnie oceanu, rozległy się krzyki...

jak na dnie oceanu, pozostało nam klęczeć... -

a stare mordy wciąż krzyczą.

[Gryf]

Podoba mi się, ma coś w sobie. Pozdrawiam i jeszcze raz przeczytam.

[Intarsja Lumiere]

Też mi się podoba, oryginalny wiersz :)

pinezka - punaise (pünez), fr.

[Bronisław Jaśmin]

Osobiście ten tekst bardzo mnie poruszył, ma coś w sobie wyjątkowego.