Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

jak licha struna zniszczony włos
wciąż nadto czujna nadto czuła
na srebrny głos księżyczny głos

więc wpuszczam Cię w srebrną szczelinę
i chłonę świtu srebrny blask
dopóki jestem zanim minę
póki nas nie rozłączy brzask

zostajesz we mnie czuły drogi
podsycasz zmysły karmisz krew
splątane słowa nuty drogi
gaszą pożogę goją gniew

więc wpuszczam Cię przez głodne usta
źrenice większe i błyszczące
zostań bez ciebie noc wychlusta
za późnym czerstwym bezmiesiącem

Opublikowano

Aniu, Aniu!!!
czarujesz :)

"zostajesz we mnie czuły drogi
podsycasz zmysły karmisz krew
splątane słowa nuty drogi
gaszą pożogę goją gniew"

pięknie ta strofa i cały wiersz piękny! jejku :)))
pozdrawiam cieplutko i na pewno wrócę podelektować się Twoim wierszem :)

Opublikowano

Krzysiu! Czary - mary, czary - mary! Boziuniu, żeby bardziej "czary", "mary" - mniej! A że tak Ci się podoba, to Ci powiem: Kochany jesteś! Oooo! Cieplutko pozdrawiam, Para:) I wracaj do moich wierszy, wracaj!

Opublikowano

Ty to potrafisz Aniu!!! Rozmarzysz, rozkołyszesz, przyciagasz magnesem ...wierszy.
Pod wierzchnią warstwą ludzkich niespełnień zawsze odkrywam u Ciebie ...drugie dno...dużo, dużo głębsze niż to pierwsze :))) ale to hehe, przemilczę :)))
Zauroczona pozdrawiam najcieplej -
Krysia

Opublikowano

Krysiu...ciii, nie wydaj mnie! Ty to wiesz:) A tak serio: bardzo mnie cieszy, że odnajdujesz w moich wierszydełkach drugie dno, i co tam jeszcze! Dzięki za "zauroczona". Wdzięczna, pozdrawiam zawsze cieplutko, Para:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...