Przychodzisz do mnie

[Dama Kameliowa]

Przychodzisz do mnie
Jakgdyby we śnie
Nie pytasz czy możesz
Przechodzisz przez drzwi
Wprost do mojego ciała
Nie zwarzając na krew
Na rany
Bierzesz co Twoje i nie pytasz
Czy to przypadkiem nie moje

Przychodzisz do mnie
Patrząc w zamazany obraz duszy
Jakbyś chciał odganąć, czy jeszcze czuję
Mówisz słowa,które nie są twoje
Na chwilę chcesz być kimś kim nie jesteś
Tylko nie możesz znaleźć klucza

Przychodzisz do mnie
Siadasz obok,by sprawdzić czy jestem ciepła
To nic,że nie potrafię na ciebie spojrzeć
Uporczywie starasz się sprawić bym zasnęła
Bym zasnęła nie patrząc na ciebie

Przychodząc do mnie odchodzisz na zawsze
Gubiąc się w linii mojego ciała
Tonąc w błękicie oczu
Umierając w gorzkich konturach moich ust
Spalając się w dotyku dłoni piekielnych
Przychodząc do mnie odchodzisz na zawsze ode mnie...

[Gryf]

Witaj Damo, dawno już nie byłem u Ciebie, ale muszę choć mały wpis zostawić.
Bardzo lubię Twoją poezję, jest w niej bardzo wiele uczuć, a wiesz że ja na tym bazuję.
Zawsze oceniam w wierszach tą sferę, bo myślę że w nich to jest najważniejsze.
Najlepsze utwory powstają pod wpływem własnych uczuć.
Brakuje mi tylko dawnych naszych dialogów, ale może i w milczeniu też jest część przyjaźni.
Serdecznie Cię pozdrawiam, Janek

[Dama Kameliowa]

Możemy zacząć dalej dialogować,czasem milczenie mówi więcej niż jakiekolwiek słowa.
Również serdecznie pozdrawiam
Anna

[namaste a]

nie podoba mi się słowo "jakgdyby", błąd orto też, no i dosyć melodramatyczne te piekielne dłonie i inne tego typu... najbardziej podoba mi się "jakbyś chciał odgadnąć, czy jeszcze czuję" - to ja czuję :) pozdrawiam