ze słownika - źródła wytworów czekam powodzi

[Messalin_Nagietka]

znamiennym wywodem w opuszczaniu źródeł
jest bieg w dół korytem w chórze z wyobraźnią
dźwięcznie omijając interferu wiórem,
który bywa belką, byle się nie natknąć
w wietrznej rozpadlinie ciosanym kamieniom,
byle kto na drodze - niechaj zaraz z drogi,
gdzie litoral myśli - bezpieczeństwo cenią
ci, którym z powodzi życia dar bez głowy.

wierna myśl z szybkości strugiem izotachy
wiedzie inny zwyczaj lecz kończący w jedno,
w urodzaju ziemi - kwiat zasypie piachy
jeśli wiatru zastęp zdoła chmury jędrność
nad padołem zgasić - w deszczu tylko krople
zmoknąć nie zdołają - ryjąc w zeschłej grudzie,
są ofiarą dążeń - by w każdym wykopie
słów powój kwiecisty - bez głowy - mógł urzec.

jest dedukcji mianem - wyprowadzać prawdę
z otoczenia, w którym nie cząstka króluje,
lecz rząd słów wytrawnych na skinienie każde
tak zwana poezja - która owym wiórem
w stróżce na wietrzności wciąż chylących ku mnie
wywód pstry i bystry - kieruje w spowiedzi
wśród raf koralowych - w ciepłych wód lagunie
czekam ostatecznych sądów wypowiedzi