Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

uciec którejś nocy z paczką fajek
flaszką książką tak by nikt tu nie pamiętał
uciec przybrać nowe imię
nowy dom zbudować choćby z piasku

zniknąć tak niespodziewanie
nic nie mówić wsiąść gdzieś w pociąg
i przed siebie i przed siebie
aż się woda zmieni w wino

uciec hen daleko
uciec hen
gdzie nie znajdziesz mnie

i zostawić wszystkie myśli
i zapomnieć wszystkie twarze
parę słów za dużo ich za dużo było
żeby zabrać je ze sobą

uciec hen daleko
uciec hen za rzekę
gdzie nie znajdziesz mnie

uciec hen daleko
uciec hen za rzekę
gdzie nie znajdziesz mnie
nie
gdzie nie znajdziesz mnie
nie

(K-ko, 16 I 2010)

Opublikowano

Pełno żalu do życia, świata, pełno pragnienia ucieczki. Dokąd? W nowe, choćby z piasku! Nie tak łatwo ucieka się od samego siebie, z samego siebie! Udany, emocyjny tekst, dobrze by się to śpiewało! A od miłości można uciec tylko w ramiona drugiego człowieka - wysługuję się Gombrowiczem:) Byle z rozwagą, powoli! Najlepiej uciekać powoli! I pisać! Pozdrawiam serdecznie, Para:)

Opublikowano

dzięki za komentarze=)
ano, aż się w końcu zacząłem przez to na akustyku uczyć grać, co sobie od dawna obiecałem, bo na sam głos i klawisz to nie ma specjalnej magii a wziąć gitarę na plecy i - właśnie - uciec, to jest coś=). do Kalifornii na ten przykład. albo na Syberię. a co do uciekania w ramiona drugiego człowieka... to się nie sprawdza, lepiej uciec w ramiona muzyki;). jak pisał Stachura: 'Nadchodzi noc /I zimno z nią. /Mam ręce dwie, /Obejmę się. //Ukryję się, /Utulę się /We własną sierść.';)
Ma[tk/gd]a, fajnie, ze widzisz w tym nadzieję, bo ja jakoś nie za bardzo;). to co innego było i zniknęło, nie to.
pozdrawiam
G.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.
    • kiedy pierwsze słońce uderza w szyby dworca pierwsze ptaki biją w szyby z malowanymi ptakami pomyśleć by można - jak Kielc mi jest szkoda! co robić nam w dzień tak okrutnie nijaki?   jak stara, załkana, peerelowska matrona skropi dłonie, przeżegna się, uderzy swe żebra rozwali się krzyżem na ołtarza schodach jedno ramię to brusznia, drugie to telegraf   dziury po kulach w starych kamienicach, skrzypce stary grajek zarabia na kolejny łyk wódki serduszko wyryte na wilgotnej szybce bezdomny wyrywa Birucie złotówki   zarosłe chwastem pomniki pamięci o wojnie zarosłe flegmą pomniki pogromu, falangi ze scyzorykami w rękach, przemarsze oenerowskie łzy płyną nad kirkut silnicą, łzy matki   zalegną w kałużach na drogach, rozejdą się w rynnach wiatr wysuszy nam oczy, noc zamknie powieki już nie płacz, już nie ma kto słuchać jak łkasz i tak już zostanie na wieki
    • @Migrena to takie moje zboczenie które pozostało po studiach fotograficzno-filmowych. Patrzę poprzez pryzmat sztuki filmowej i w obrazach fotograficznej - z moim mistrzami Witkacym i Beksińskim. 
    • @Robert Witold Gorzkowski nie wiem nawet jak zgrabnie podziękować za tak miłe słowa. Więc powiem po prostu -- dziękuję ! A przy okazji.  Świetne są Twoje słowa o Hitchcocku. O mistrzu suspensu. "Najpierw trzęsienie ziemi a potem napięcie narasta." Czasem tak w naszym codziennym życiu bywa :) Kapitalne to przypomnienie Hitchcocka które spowodowało, że moja wyobraźnia zaczyna wariować :) Dzięki.
    • @Robert Witold Gorzkowski myślę, że masz bardzo dobre podejście i cieszę się akurat moje wiersze, które nie są idealne i pewnie nigdy nie będą - do Ciebie trafiają. Wiersze w różny sposób do nas trafiają, do każdego inaczej, każdy co innego ceni, ale najważniejsze to do siebie i swojej twórczości podchodzić nawzajem z szacunkiem. Myślę, że większości z nas to się tutaj udaje, a Tobie, Ali czy Naram-sin na pewno. Tak to widzę :) Dobrej nocy, Robercie :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...