Koniec..

[Ela_śmigielska]

I zawalił mi się świat
choć walczyłam tak wytrwale...
nie pomogło morze łez
to był nasz ostatni taniec..

Moje serce nie chce bić,
chociaż życie dalej trwa..
Wyrzuciłam już pragnienia,
nie chcę jutrzejszego dnia...

A Ty spełniaj swe marzenia,
bądź szczęśliwy tam daleko..
ja, podobna do kamienia
będę żyć...będę czekać...

[Dyziek_ka]

Mnie się podoba, ale smutku za dużo. Wylewa się jak zupa z podgrzewanego gara. Przestań go podgrzewać , obetrzyj. Przestanie być taki okipiały. Włóż trochę wysiłku bo smaku Ci nie brak i napisz coś wesołego przecież potrafisz. Dlatego Cię nie pocieszam…mobilizuję i czekam.
Codziennie coś kochamy ....śnieg, melodię, zabawę w ciuciubabkę…Ten gar smutku odstaw z ognia. Czekam na wiersz z ogniem śmiechu (ze śmiechu też płyną łzy).

[Anna Jędrzejewska]

Smutek to taki trans. Ona go nie podgrzewa...ona go wylewa...dopóki, dopóty nie ujrzy w naczyniu dna. Wtedy przestanie. Po to jest poezja...niech się zatraca, pisze jak jej wygodnie, nawet sama nie zauważy kiedy smutek i żal odejdą w niepamięć...pisz dziewczyno...pisz...

[Ela_śmigielska]

Podgrzewam ten smutek, bo powoduje,że myślę o przyczynach tej sytuacji...A gdy już wymyślę, to wszystko naprawię i będę miała powód do pisania radosnych wierszy...:)