Sen o lataniu

[Gryf]

Wyszedł na szczyt, rozpostarł skrzydła,
Poczuł swą siłę i uniósł się w górę.
Szybował wysoko, Bogu pod oknem,
Szalonym pędem rozrywał chmury.

Mijał przeszkody z dziecinną łatwością,
Świat ów malował innym spojrzeniem.
Nieskrępowany cieszył się wolnością,
Zapomniał co było przykrym doświadczeniem.

Dusza zbolała znów żyć zaczęła,
Uśpione serce radośnie zabiło.
Nadzieja nową go wiodła drogą...

I w jednej chwili to się skończyło.

Szara codzienność do ziemi ściągnęła.
Skrzydła opadłe zwisały bezradnie.
Znów ciemność umysłem mu zawładnęła.
Biedny poeto... już zapomniałeś o swoim śnie.

[Ryszard Kisiel]

Witaj Jsiu, piękny wiersz o lataniu, szkoda że to sen.
"latał Panu Bogu pod oknem", przypadło mi do gustu
to sformułowanie. Pozdrawiam Janku.

[Ela_Ale]

Wzniosły i sympatyczny wiersz. Pozdrawiam.

[emila xD]

Piękny sen jak i zarówno wiersz. ;)
dziękuję bardzo za pozdrowienia oraz odwzajemniam.

[Gryf]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witaj Ryszardzie, dzięki. Tak właśnie to tylko sen, a w życiu ciągle kciuk w dół.
Pozdrawiam Cię z przyjaźnią...

[Gryf]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dzięki Elu, ale ja sam nie czuję się wzniośle.
Pozdrawiam ciepło...

[Gryf]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dzięki Emilo, szkoda tylko że te sny są takie krótkie i nierealne.
Pozdrawiam...