Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Tyle razy myślałam, że bardziej nikogo kochać się nie da,
Dotykałam, pieściłam, kładłam w dłoniach do snu.
Emocje rozgrzewały mnie jak spirytus.
Uczucia tak silne i ważne,
Okazały się mdławym deserem,
Cukrową dekoracją,
Fosforyzującym Jezusem popkultury.

Tyle razy powściągałam to co we mnie,
Czegoś więcej wciąż się doszukując.
Kochałam się ciepłym zmierzchem,
Wierząc, że może jeszcze
Bliżej mi do człowieka niż zwierzęcia,
Nie instynkt a miłość Tobą kieruje.
Zbierałam wspomnienia w pudełku po czekoladkach.
Każdą wspólną chwilę chłonęłam jak zapach święta.

Tyle razy grałam role dziwki.
Dotykałam twego ciała z fascynacją.
Nieświadoma, charytatywna prostytutka...
Fosforyzujący Jezus spojrzał na mnie z plastikowego krzyża.
Żal mi Ciebie dziecko - powiedział.

Opublikowano

Wiersz będzie bardzo dobry. Znamy się i wiem, że poruszasz temat miłości zmysłowej bez uprzedzeń:) Dobrze. Ale tu jest zbyt dosłownie:)

"tym byłam widać przez ostatnie lata" - ten wers wydaje mi się zbędny

po wersie:

...charytatywna prostytutka już tylko:
"fosforyzujący Jezus spojrzał na mnie z plastikowego krzyża"

i to już będzie dobrze! Spróbuj.
Ale oczywiście jest to tylko moja propozycja:) Para:)

Opublikowano

Zdecydowanie lepiej! Bez kropy nad "i", z niedopowiedzeniem. Bo teraz jest pointa: nawet Chrystus sprzedany w niegustownej, komercyjnej, plastikowej kulturze współczuje kobiecie, żałosnej, w jej niepotrzebnej, zmarnowanej ofierze. Ale trzeba jej poszukać :)I może rzeczywiście należałoby zabrać cudzysłów? Wcześniej tego nie zauważyłam. Ale teraz jest b. dobrze!!! :) Pozdrawiam, Para:)

Opublikowano

Bardzo ładny wiesz...po poprawkach, mam tylko jedną uwagę, skoro już interpunkcja, to konsekwentnie wszędzie tam, gdzie być powinna; u Ciebie jest wiele miejsc pomijających przecinki - w pierwszej zwrotce są ale nie wszędzie, natomiast w drugiej w ogóle nie ma;
pomyśl nad tym, bo wiersz dobry

serdecznie pozdrawiam :))
Krysia

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Annna2 Twój wiersz jest niezwykle poruszający i aktualny, pełen emocji i historii. Powtarzające się słowa "Idziemy razem, trzymamy się za ręce" są najważniejsze - to manifest, aby być razem. Przeciwieństwo do historycznych i obecnych podziałów. Tekst uświadamia, jak kruchy jest pokój i nasza cywilizacja. Ostatnie pytanie o Wannsee jest mocne, ale też wzbudza lęk i wątpliwości. Obserwując teraźniejsze wojny, jestem pewna, że ludzkość nie wyciągnęła żadnych wniosków z historii. Stworzyłaś wiersz piękny i przerażający jednocześnie, "idziemy razem" nie jest dane raz na zawsze, przypomniałaś, że zło zaczyna się od małych rzeczy. Jesteś niesamowitą poetką! (i nie pisz "etam")  
    • @Robert Witold GorzkowskiBardzo dziękuję, a co do noszenia - to na rękach nosi już kogoś innego. :))) @TylkoJestemOnaBardzo dziękuję!

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Annna2Bardzo dziękuję za życzenie i polubienie. :) @andrewBardzo dziękuję, życzę również pięknego dnia. :))) @MigrenaPięknie dziękuję! Jesteś przemiły, ale ... nie jestem poetką. Tu są cudowni  Poeci, czytanie Waszych utworów jest dla mnie "celebracją życia". Pozdrawiam.   
    • @Berenika97 Bereniko. Przecudownie napisany wiersz. Ja tylko dla Was - sto lat, sto lat...... Najpiękniejszego Poetko :)
    • Jest słowo kołatać. Konieczny wg mnie jest też myślnik między oczami a stawami, bo rozumiem, że to cały czas o oczach, a nie jej kolanach,   Kolor modrzewi jest dość różny w zależności od pory roku, ale bryza niesie zdaje się zapach lata, a więc ładnie :-) Pzdr :-)      
    • Czuję się jak wtedy we Włoszech Serce tak samo mi teraz kołocze Czuje jej bliskość, choć jest daleko Słyszę odgłos, lecz to moje echo Wiem że po raju przewodzi mi ona Jak pewnego poety wyśniona Z daleka bryza do mnie dociera Jej oczy - stawy koloru modrzewia Niby tak samo ale inaczej Mogę zwykle ją wyśnić raczej Lecz na przerwach nikt na mnie nie czeka Potrafi to strasznie zniszczyć człowieka
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...