Mała Maciczka - origins aka Samotny Król

[Mrucz mi]

Na początek napiszę, że zainspirowało mnie to: pl.wikipedia.org/wiki/Histeria
Teraz chyba mogę przejść do pierwszej części tekstu (dodaję w kawałkach, bo jak wrzucę całość, to nikomu się czytać nie będzie chciało).
_______

W dniu skończenia piętnastu lat Mała Maciczka postanowiła wyruszyć w podróż. Wszystko dlatego, że była zbyt sucha. Wędrowała więc jajowodem w poszukiwaniu upragnionej wilgoci. W końcu dotarła do pięknego ogrodu, gdzie bluszcz zwisał girlandami z gałęzi starych drzew, a mech wspinał się po starożytnych pniach. Snuła się po krętych ścieżkach, żwir chrzęścił pod jej stopami. Pusto, wszędzie pusto - myślała Mała Maciczka i zaciskała wargi. Usiadła na jedynej widocznej ławce i czekała godzinami, sama nie wiedząc czego się spodziewać. Gałęzie starych topoli skrzypiały, a ona bezwiednie wodziła rękoma po zimnym, marmurowym oparciu ławki i wbijała wzrok w swoje stare tenisówki.
- Bóg mi świadkiem, dawno tu nikogo nie spotkałem. Jak się tu znalazłaś? - Twardy, męski głos wyrwał ją z odrętwienia.
- Byłam na... spacerze. - Odpowiedziała niepewnie, owijając kosmyk włosów wokół palca.
- Mam nadzieję, że podoba ci się mój ogród. - Powiedział mężczyzna.
- Owszem, jest bardzo piękny. Choć suchy.
- Nie widziałaś jeszcze mojego zamku. Na planie kanadyjskim. Mam czternaście dużych pokoi i ogrzewanie podłogowe nie tylko w łazience...
- Może mi się przedstawisz? - Nieśmiało zapytała Mała Maciczka.
- ... telewizor LCD trzy miliardy kolorów meble ze skóry piec opalany drewnem bo zwykłe kuchenki już dawno są przeżytkiem cztery ekspresy do cappuchino kompa z core i7 dwa bentleye cztery kucharki pięć sprzątaczek lokaja doga niemieckiego który uzyskał w tamtym roku tytuł czempiona...
- Może pospacerujemy po twoim pięknym ogrodzie? - zapytała głośniej Mała Maciczka.
- Nie rozmawiam z takimi jak ty! - krzyknął oburzony mężczyzna.
- Co? – Mała Maciczka zapytała zdziwiona.
- Nie masz płaszcza od burberry co ty w ogóle nosisz na nogach gdzie masz Pieniądze gdzie torbę luis vitton no gdzie ty masz godność dziewczyno jesteś śmieciem gorzej niż gównem mojego doga czempiona konkursu w berlinie za którego zapłaciłem pół bańki - wrzeszczał mężczyzna - Wynoś się z mojego ogrodu nie pojawiaj się tu nigdy więcej no chyba że udowodnisz mi że stać cię chociaż na lekcje golfa u tigera woodsa.
Mała Maciczka zaczęła się trząść. Krew gwałtownie napłynęła jej do policzków, buzowała w głowie. Poczuła jej smak w ustach, a potem gwałtowny odpływ. Słabość. Zimno. Znów ten narastający gniew, krzyk kiełkujący w ustach tak szybko jak rzeżucha na filmie z Davidem Attenborough. Krzyk, który zmieniał się w olbrzymie drzewo rozrywające jej usta, wbijające się korzeniami w płuca, z całej siły uderzające potężnymi gałęziami ramion. Cała była krzykiem, który zaciskał jej pięści; płaczem, który oplatał się sznurem na gardle. Nie mogła oddychać, fale roztrzaskiwały się o brzegi.
- Wariatka, pieprzona wariatka. A teraz każdy przecież jeździ konno albo gra w golfa. Na platformie Wii. - Te słowa były ostatnimi, jakie Mała Maciczka usłyszała.

Wszyscy mają Wii, a ona Playstation 2. Wszyscy grają, tańczą, śpiewają. Ona nie może, wrosła w ziemię. Korowody samochodów ledwie ją mijają, czuje ostry zapach spalin i drogich perfum, alkoholi. Stoi na środku drogi. Jesteś zapasową częścią do samochodu, którego nie ma. Taśmą video z pierwszym sezonem Miami Vice. Trwa epoka Lost i Starbucksa. Z ziemi wyrastają galerie handlowe, nasze dusze mieszkają w gadżetach, na najwyższych piętrach wieżowców. Skaczemy z okien.

[Monoke Takahashi]

To jest świetne. Główna bohaterka ma bardzo oryginalne imię :D
Podoba mi się pomysł i wykonanie. Czyta się bardzo lekko i płynnie.
Ach, te torebki Louisa Vuitton'a, one są po prostu wszędzie (tak mi się wyrwało^^)
Końcówka jest świetna. Aż nie mogę się doczekać kolejnych części tekstu.

[Oxyvia]

Świetne i wstrząsające. Nie mam żadnych uwag. Czekam na ciąg dalszy.

[Mrucz mi]

Monoke Takahashi - dzięki :) historia tego imienia jest jeszcze bardziej oryginalna niż ono same :P za tydzień kolejna część - cieszę się bardzo, że tak Ci się podobało, mam nadzieję, że następna też trafi w gusta :)

Oxyvia - nie spodziewałam się, że ten tekst się tak bardzo spodoba aż dwóm osobom. był pisany bardzo 'na luzie', mimo tematyki. teraz mam wielką motywację, by pracować nad dalszym ciągiem! :) a mogłabym wiedzieć, co dokładnie jest wstrząsające dla Ciebie? może warto byłoby, gdybym te wstrząsające wątki rozwijała :)

pozdrawiam serdecznie wszystkich czytających i komentujących!

[Marcin_Erlin]

Nie lubię grać w chórze, ale nie mam wyboru. Dobra robota Mrucz mi...serio.