Kolekcjoner

[Monoke Takahashi]

Niewątpliwie: jestem chory
Mój umysł wciąż trawi niedorzeczna gorączka
Cierpię w sposób awangardowy
Narzucając światu
ramy édition de luxe elity
Na kartkach albumu
Odpowiednio zabezpieczonych celofanem
I słodkimi toksynami
Dawno powbijałem martwe motyle
A mesmerycznie lśniąca szpila wbita prosto w serce
I ich połamane skrzydełka
Są wspaniałe
Tak wiele urody kryje się we krwi
I złamanym życiu
A nikczemna moja zbrodnia
Czyni je rzeczywistymi symbolami Piękna
Bo tak naprawdę Piękno
To tylko nieco inny rodzaj Brzydoty...

[Intarsja Lumiere]

Hmmm nowatorski, podoba mi się :)

[Baba_Izba]

Wiersz ładny, temat krwisty, z odcieniem sadyzmu,
niepokoi mnie.
Pozdrawiam
- baba