Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Poezja pozwala być twardym


Rekomendowane odpowiedzi

Do usuwania problemów używam wiersza
Sam się układa
Jak wytrych otwiera serca
Tłumaczy , przeprasza , napięciami włada
Za mnie narzeka , kwęka i się użala

Wyjechałaś sama, na krótko
Ja się nie przyznam ,... a on sobie pozwala
I na tęsknotę i na smutku nutkę
Serce mu pęka ,życie się rozwala
A ja spokojnie ,... twardy jak skała

Nawet jeśli ujrzysz w mych oczach łezkę
Spytasz ,co ci ?
Zawsze powiem - nie tęskniłem ani troszeczkę
A wiersz ?–To tak by poetyki nie za mało
Wiesz –żeby do rymu pasowało

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Wdzięcznie dziękuję za komentarze.Bardzo ciekawy temat poruszy(łyście)* (liście)*
Boję się że się rozpaplę … dlatego w punktach
1) Jeśli jesteśmy szczęśliwi (czytaj; szczęśliwie zakochani) –Już, od razu, rykiem zawiadamiamy o tym cały świat, szkoda czasu na wiersze ….szukamy tuby.
2) Nieszczęścia, zmartwienia, problemy są subiektywne (mamy wrażenie, że innych mogą cieszyć), dlatego lepiej się zamknąć w ciszy wiersza i energię do wrażliwości smutku czerpać z
z tej bateryjki.

To tak króciutko mój pogląd.
Ale chętnie poczytam Wasze
Piszę także, jak jestem wesoły i ten wierszyk miał być śmiechem na pustą powierzchowną męskość. Szkoda, że mi się nie udało

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Łukasz Jasiński Łukaszu, bardzo bogata rodzinna biografia/historia.  Pamiętam tylko, że mój dziadek ze strony mamy był ułanem Pilsudskiego i wrócił z wojny jako inwalida, spadł z konia podczas bitwy i nabawił się garba, tyle tylko pamiętam z opowiadań, byłem wówczas małym chłopcem. Wiem także, że jedna z moich ciotek posiadała szablę ułańską, zapewne była to szabla mojego dziadka. Jeśli chodzi o nazwiska, to moi przodkowie należeli (z obu stron) do szlachty - Orłowski, Pietras, Gulewicz, Korzeniowski, niestety szczegółów nie znam.  Jedni mieli posiadłości w okolicach Legnicy, drudzy utracili wszystko co mieli na kresach. 
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      W sumie dziękuję, troszkę przyjrzałam się na spokojnie swojemu testowi :-)         Troszkę poprawiłam. Natomiast: I w butach jak kot w butach, jest bardzo dobrze :-) Jak najbardziej zegar NIE na ścianie., tylko na telewizorze, ale już go nie chcemy ;-) Dziękuję i pozdrawiam serdecznie :-)     Dawno nikomu nie chciało się już komuś tak poprawiać :D Dziękuję @andreas i @Rafael Marius i @Łukasz Jasiński i @Nata_Kruk :-)
    • @Annie Świetne - aranżacja (i muzyczna, i wizualna) powściągliwa, a wyrazista. 
    • Trochę mnie nie było tutaj    Na każde drgnięcie telefonu Sprawdzam, czy to ty  Choć wiem, nie powinienem  Realne wydają się sny  Pasujemy jak ulał  Jednak nie pasuje nic  To marzenie czy zaduma Nie pozwala nam być   
    • Nowa karta, któż to wie? Życie biegnie, zmienia się. Ludzie mówią: wieczny pęd, Los w harmonii gubi dźwięk. Pelargonia, prosty kwiat, Cichy świadek naszych lat. Wciąż rozkwita mimo burz, Od wiek wieków - trwa bez słów. Rok się budzi, siłę daje, Jakże szybko ta ustaje. Wstaje cicho, niebywałe, Ile wrażeń nam oddaje. Krętych ulic wiele jest, Proste, strome tudzież też. Idziesz, biegniesz, przeskakujesz, Padniesz, wstań - moc budujesz.   
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...