do Krzysia

[Ela_Ale]

Przyszedłeś do mnie latem
stałeś się losu uśmiechem
kropelką szczęścia jedyną
na dobre czasy nadzieją.
Któregoś dnia przed świętami
ktoś zabrał mi ciebie w nieznane

Patrzyłam na buzię z nadzieją
lecz byłeś daleko w pół drogi
chciałeś mi uciec do raju
trudno cię było zatrzymać.
I kiedyś wreszcie po wiekach
oczki i buzia wróciły

I jesteś znowu - ciut inny
ja już nie taka sama
ale mam ciebie podwójnie
bo trochę i z Ziemi i z raju

[krzysztof marek]

obecny!

aj... wiem, że Krzyśków dostatek. i "tu" i "tam"... dobrze że bohater Krzysiek wrócił... oni wracają, choć ciut inni... to prawda. pozdrawiam serdecznie :)))

[Ela_Ale]

Dzięki za wizytę. Ten wierszyk o trochę innych powrotach. Pozdrawiam.

[Bolesław_Pączyński]

Miły i taki sympatyczny ten wiersz do Krzysia.

Pozdrawiam ciepło w tym Nowym Roku:)

[Ela_Ale]

Do tego wierszyka mam szczególny stosunek, więc bardzo dziękuję za każde dobre słowo. E.

[Waldemar Talar]

Smutny i do tego chyba bardzo osobisty.
Rozumie wiersz i autorkę doskonałe - dlatego na tym co
napisałem przystanę - by nie zranić i tak zranionego serca .
pozd. serdecznie

[Ela_Ale]

Dzięki.

[Pan_Biały]

zbyt dosłownie
zmiękczenia dla mnie na nie
pozdrawiam
r

[Ela_Ale]

Zmiękczenia!? To było wtedy małe dziecko, kiedy dostało autem na pasach od kretyna!Sytuacja jest do bólu prosta; po co szukać udziwnień na siłę. Czasami staje się to chimeryczne i śmieszne. Ale czytam uwagi bardzo pilnie i dzięki z pozdr.