Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
Wesprzyj Polski Portal Literacki i wyłącz reklamy

normalność


Psycho Patrycja

Rekomendowane odpowiedzi

Spoczywam na pinezkach.
W świecie fantazji i całkowicie poważnie
Czuję to znowu, tym razem wyraźniej
Czarną dziurę co we mnie
Zasysa mnie od środka
Przemawia bez głosu
Ścigają mnie niezakończone sprawy
Niewyciągnięte topory wojenne
Gniją nadal w zaropiałych żebrach wrogów
Fałszywi przyjaciele
Z twarzą przedartą do połowy
Doradzają drogę ku normalności
Jest tak pięknie, kolorowo i sławnie
Tak sztucznie...
Zapomniałam o układaniu siebie
I cisnę wszystkim o podłogę
Na białym parkiecie
Który nie wspomina tańca żadnego
Błyszczą tysiące drobinek
Oto w tej godzinie normalność...
Normalność mnie zgubiła.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Droga Patrycjo, Ty jescze ciągle wylewasz swoje głębokie żale.
Tracisz zaufanie do przyjaciół, dobrze że do tych fałszywach, którzy
pod przykrywką pomocy,doprowadzali cię do zguby. Rozumiem cię doskonale.
Możesz mieć zal.
Ale czy nic nie da się zrobić? Ja wierzę w Twoje lepsze jutro.
Pomóż mu. Serdecznie Cię pozdrawiam. Wiersz w Twoim stylu.
Mnie interesuje.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Skoro fałszywi to nie są przyjaciółmi Patrycjo.
Nowy rok więc ciśnij o tę podłogę tym co nie jest warte i zacznij układać siebie. Bo to Ty jesteś ważna!
Czasem to co inni uważają za normalność wcale nią nie jest.
Pozdrawiam ciepło
Jolanta

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...