Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Spadanie

Tydzień_Ciszy
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Tydzień_Ciszy

Tydzień_Ciszy

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

ja kontra sufit
odsłona druga

pomiędzy przestrzeń
ze skrzywionymi pytajnikami
zderzającymi się z powietrzem
a pode mną podłoga

rozerwałem się
leżę rozsypany
już nie pragnę
znów dotknąć nieba
choć wystarczyłoby
wyciągnąć nieśmiało ręce

lecz tutaj czuje się pewniej, bo mogę
spadać bezboleśnie w każdym kierunku

Joanna_Janina

Joanna_Janina

Opublikowano
Opublikowano

Hmm... podmiot liryczny ma jakiś problem i pragnie uciec od niego jak najdalej. Ale dlaczego nie próbuje sobie z nim radzić tylko zadaje pytania? Chyba boi się odpowiedzialności i pewnie troszkę reakcji innych... Wiersz skłania do refleksji nad życiem... Nawet się podoba... bardzo
Pozdrawiam :)
Janina

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • andrew
      Obietnice

      Przez andrew · Opublikowano

      obietnice jak latawce  zachwycają pięknem  gdyby tak...   podziwiamy je  dają chwile nadziei  odrywamy się od ziemi  tam w przestworzach  wspaniały świat    nie musimy śnić o jutrze  już dziś je pokazano    nagle zerwał się sznurek  obietnice uleciały w siną dal  wracamy do codzienności    świat nie lubi pustki  w górze następny latawiec  z piękną przyszłością    5.2025 andrew 
    • Jacksons Fan
      Świtem

      Przez Jacksons Fan · Opublikowano

      Miły mój, czy miłość prawo posiada  Rozmazać wokół drzewa  W mgłę nieważką   Czy wolno jej tak znienacka dopadać  Porządek świata gniewać  Czy stać się porażką   Miła ma, nikt jej nigdy nie zapytał  Dlaczego oczy zmienia  W studnie głębokie   Czemu przed poznaniem tak skryta  Loty wysokie docenia  Z zielonych okien   Miły mój, czy poświęceń jest warta  By przed sobą klękać  W zapomnieniu   Czy prawda to, że jej siła nieodparta  Sprawia, że stal pęka  W okamgnieniu   Miła ma, powiedz czy klucz staje mierzy  Czy gna przez błękity  Pomiędzy snami   Pozbądź się leku, gdy ku tobie przybieży  Wtedy zachody i świty  Po kres roku porami
    • Bcmil
      Wosk

      Przez Bcmil · Opublikowano

      Warto czasem przystanąć, odczekać krótką chwilę, przed lustrem, w półmroku oświetlanym przez świece oczu tak żółtą i ciepłą barwą, jak dzień późnego sierpnia, którego tak nie chcę stracić.   Ze świec wytapia się wosk.   Ludzie woskiem stopionym rysują obraz przyszłości, ładnej, lecz nieprawdziwej - co z tego, że nieprawdziwa?   Kolejny galon wosku przyniósł ze sobą postać. Kim jesteś?   Czy to Ikar? Nie, Ikar już dawno upadł. Za co? Dlatego, że umiał marzyć? Nie. Zdradził go własny wosk - rozmoczył pióra skrzydeł i w jego kałuży do dzisiaj tonie złudzony barierą na niebie.
    • Naram-sin
      zinijfrach

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      Jeszcze tu zajrzę.   Dziewczyna w wianku śpiewa.    
    • Robert Witold Gorzkowski
      Miłość w dobie pandemii

      Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano

      @Dagna ja mam rodzinę w Rzymie od 30 lat, więc wiem w 100% co się działo i wiem również, że jak rozpoczęła się wojna na Ukrainie i trafiło do Polski milion uchodźców nagle pandemia się skończyła. Jeśli uważa Pani że ludzie przerażeni siedzieli w domach i tylko się modlili to żyliśmy w dwóch różnych społeczeństwach.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...