Śniegobranie

[adolf]

Zima: nawrót jesieni dla białych drzew. To pora
zrzucania srebrnych liści w postaci płatków śniegu,
gdy z nieba aż ku ziemi narasta mgłami bieluń
na oczy kłamstwem wchodząc i prześwietlając obraz

znikają łąki, lasy, sprzed wczoraj; Ponoć gleby
je wszystkie wywinęły na lewą, cichszą stronę.
Choć widzisz, że przez zaspy jak kartki pogniecione
z podziemnych warstw przebija atrament grudką ziemi

dla której śnieżne pole jest jak tabula rasa
do zapełniania życiem. Nie widzisz tego: problem
tkwi charakterze pisma, zbyt jeszcze drobnym: ziarna.

Lecz wiedz, że zima w barwie przerasta nawet wiosnę
Biel: mieszanina barw, to sproszkowana tęcza -
Najwięcej trzyma istot! Choć w kamuflażu pieczar

[zak stanisława]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

pieczar też bym delete

jak zwykle u ciebie pięknie, romantycznie, adolfie,
ale z bieluniem bym dyskutowała...
cmook

[Franka Zet]

Wiersz narkotyczny jak drobny śnieg, który pada, pada, pada ...
Trzymak się ciepło, Przemku :)