brak.

[Tala.]

Światło księżyca przenika mą duszę
Na pół przekraja me umarłe serce
Ja – łzy z mych obolałych oczu suszę
I pozwalam odejść mej ciągłej udręce.

Noc zasiada obok mnie na drzewie
W ręce trzyma czarno-białe zdjęcie
Ja- liczę złote gwiazdy na niebie
Ona ma całkiem inne zajęcie.

Mrok ogarnia nas dookoła
Księżyc nuci kojącą melodię
Ja- zauważam oczy sokoła
A noc kończy swą piękną parodię.

[nachmanka.]

Sama nie wiem, dlaczego,
ale tak bardzo urzekło mnie ostatnie słowo " (...) parodię "

Doskonale wiesz, że nie potrafię oceniać Twoich wierszy,
za bardzo Cię ubóstwiam.