Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Wchodząc na most, myślała tylko o własnym bólu. Ten rozpychał ją od środka, nie pozwalając skupić się na niczym innym, nawet na istotce spoczywającej w jej łonie.
Jedyne, czego pragnęła, to zgasić ten ból w sobie i uciec od tego, który ten ból wywołał.
Sama nie wiedziała, jak udało jej się dotrzec aż tutaj. Przecież on pilnował jej dobrze, był ostrożny, starał się jak mógł, żeby to nie wyszło na jaw. Od zawsze czuła jego oddech na swoim karku.
Nigdy tutaj nie była, nie wiedziała nawet o istnieniu tego mostu. Nogi zaniosły ją tu same, instynktownie, ciesząc się chwilą wolności.
Po raz pierwszy w jej piętnastoletnim życiu udało jej się go przechytrzyć, skorzystać z chwili, kiedy zmorzył go sen. Stracił czujność, myślał, że się nie odważy, poza tym w dziewiątym miesiącu... Nie mogłaby.
Odważyła się i tak oto znalazła się na tym moście. Czuła, że tu jest kres jej ucieczki, właśnie na tym moście przewiesznoym nad ciemną taflą jeziora... Tu mogła wreszcie poczuć się bezpieczna, wolna od tego, który miał być jej ojcem, a stał się władcą jej ciała, duszy... jej snów... Wystarczyło tylko uczynić jeszcze jeden krok - pozwolić otulić się zielonkawej toni.
Istota w jej łonie poruszyła się niespokojnie, jakby wiedząc, co za chwilę nastąpi. Przez ostatnich dziewięć miesięcy to dziecko żyło jej strachem, dzieliło jej upokorzenie, było jej wstydem. Nie chciała takiego losu dla niego, chociaż go nie kochała. Nie umiała kochać, potrafiła tylko się bać, a dziecko było owocem strachu, dziełem brutalnej ręki oprawcy... Kim mógłby zostać człowiek, który zrodził się z przemocy?
Chwyciła żelazną barierę mostu swoimi drobnymi dłońmi. Zimny dotyk konstrukcji koił jej strach, wiedziała, że poza nią znajduje się bezpieczeństwo.
Zaczęla powoli wspinać się po barierce. Wydatny brzuch oraz zmęczone i spuchnięte nogi znacznie jej to utrudniały, ale nie miała czasu, aby o tym myśleć. Pozostało jej już tylko jedno: nadzieja, że po drugiej stronie bariery, obok niej pojawi się anioł, który z ciemnej toni wyprowadzi ją w bezpieczne miejsce...
Kiedy już przełożyła jedną nogę przez barierę i odetchnęła z wysiłkiem, usłyszała krzyk. Odwracając głowę w kierunku, skąd dobiegał, na linii łączącej most z lądem, ujrzała męską postać. On...! Strach znów ścisnął ją za gardło, zdławił oddech...
Nie... nie... nie teraz, kiedy... Słyszała, jak biegnie po nią, jego kroki dudniły po drewnianych deskach, krzyczał, zejdź stąd, wracaj, ale już...! Ostatkiem sił przełożyła drugą nogę i przechyliła całym ciałem w stronę tafli jeziora. Poczuła, ze jego dłoń zaciska się na jej przegubie, ale nie zdoła jej utrzymać, nie zdoła...! Wygrała, ona wygrała, nie on, jej krzyk przemieszał się z jego krzykiem...!
I już przestała słyszeć cokolwiek, oprócz szaleńczego bicia własnego serca. Każdy por ciała krzyczał w proteście, dziecko w jej łonie szamotało się, ale najpierwotniejszy instynkt zbyt późno odezwał się w obronie życia, na próżno jej płuca wałczyły o tlen... Przed oczami tańczyły już tylko białe iskierki, zieleń wokół niej zanikała...
I wtedy zobaczyła go. Anioła, anioła o twarzy jej matki, którą znała tylko ze starych zdjęć. Już wiedziała, że jest bezpieczna... W domu rodzinnym...

Opublikowano

"który miał być jej ojcem, a stał się władcą jej ciała, duszy"
Usuń słowo "ojciec". Nie mów tego dosłownie, tak będzie lepiej.

Jest kilka rzeczy, które możnaby poprawić jeszcze... ale nie chcę niszczyć tej atmosfery, która we mnie zagościła po przeczytaniu tego... arcydzieła. Niski, naprawdę niski ukłon w Twą stronę.

Opublikowano

Mam dzisiaj " kobiece" popołudnie, ale jakieś ono dziwne. Historie ciążowe z winą i dramatem w tle. Ile jeszcze razy przeczytam tekst, w którym osoba chora psychicznie ( mówię o kobiecie w ciąży) zamiast do psychiatry pójdzie na most? Mówią, że człowieka może zrobić każdy i wszędzie ( pijani w śmietniku, głupi na łóżku albo wszystko-wiedzący w bibliotece), a sprzęt AGD już nie. I to jest prawdziwy dramat albo cud albo jedno i drugie.Cholera wie.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



takich historii pewnie znajdziemy jeszcze wiele, bo historie, jak to historie lubią sie powtarzać. może temat nudny, może oklepany... aktualny jednak.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Annna2 Twój wiersz Aniu  to krzyk — nie do ludzi, bo ci przestali słuchać, ale do Boga, który milczy. To lament duszy, która już nie wierzy w sprawiedliwość, bo ile razy można patrzeć na śmierć dzieci, na powtarzające się piekło, na historię, która niczego nie uczy. To nie jest już tylko poezja — to dokument epoki bez sumienia. Każdy wers jak strzęp modlitwy, który nigdy nie doleciał. Tyle krzywdy, tyle krwi, i nic się nie zmienia. Może jedyną modlitwą, jaka została, jest właśnie ta rozpacz. Ja ją w sobie mam. Ale najgorsza jest ta niemoc.   Jak nasze dzieci w Powstaniu Warszawskim mordowane dla żartu, z nienawiści. A Wołyń ? Rozpacz rodziców mordowanych okrutnie dzieci.   Aniu. Mocny i cudownie ważny wiersz. Podziwiam Cię.
    • @[email protected] remanent ? :):):) Cholera, musi być naprawdę źle :) Dzięki.     @Berenika97 dziękuję. Uśmiecham się do Ciebie:)     @Roma od Ciebie. Słowa wsparcia. Że życie to nie zabawa w dwa ognie. Dużo to dla mnie znaczy. Roma. Dziękuję.  
    • Pierwszy był Mefalsim, nad Beit Lahija unosi się dym. "Płynny ołów, "Żelazne miecze" w Jom Kipur, znów presja bierze prym. O - jak piekło okrągłe. Kół historii obłędnych eksplozji przemocy. Gdzie jesteś Boże? I nowiem zmierzają kolumnami ludzie do Ciebie. Gdzie jesteś, czy w niebie? Jakże niezrozumiały jest dziś świat, nienawiść i żądza odwetu, od tylu lat. Gdzie jesteś Boże? Ty, który oddałeś życie z miłości do ludzi, słyszysz, czy masz za dużo spraw? Wzgórzom oliwnym ktoś mówi witam, a korona cierniowa raz po raz w słońcu zakwita.                
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Co jest bełkotem ? Byłeś kiedyś w przychodni przyszpitalnej gdzie starsi ludzie czekając na lekarza leżą na posadzkach ? Nie.... A siedziałeś kiedyś na SORze z dotkliwym bólem brzucha 12 godzin ? Nie ... A widziałeś starych ludzi kupujących jabłka,  czy pomidory, czy ziemniaki, po jednej sztuce ? Nie.... A może byłeś w dmu tego przedsiębiorcy z Poznania który powiesił się na klamce bo urząd skarbowy zabrał jego dzieciom mieszkanie ? Nie...   To tylko fragment tzw. ŻYCIA.   Więc zanim coś głupiego napiszesz przebadaj się. Bo chorzy na tę chorobę nie wiedzą, że chorują. Schizophrenia hebephrenica - nie boli. Ale wymaga ostrej jazdy psychiatry. Więc idź. Ale zanim pójdziesz niech mama zrobi ci jeszcze lewatywę. Najlepiej z kawałków tęczowych cegieł. Ty baranie.           słuchaj. Po co wypisujesz tutaj teksty z poradnika agitatora ? Tylko nakręcasz różnych durni do fantazjowania.   Jest świetny portal. Napisz swój tekst gloryfikujący nasz poziom życia. A mnie daj spokój bo napiszę co naprawdę o tobie myślę.         @Annna2 dziękuję Aniu :)      
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...