Para

[Agnieszka_Horodyska]

Bardzo się cieszę i zaczynam czekanie :)

[Anna_Para]

Agnieszko:

Nie do wiary... To ja też czekam.

Para:)

[Agnieszka_Horodyska]

I będziemy tak obie czekać :D

[Anna_Para]

Ojej! Nie cierpię czekać, ja bym chciała wszystko "już"... Ale są warunki do spełnienia.

Nie ma To - tamto!

Para:)

[Agnieszka_Horodyska]

Przecież wystarczy, że dasz komuś swoje wiersze i niech on już się nimi zajmie :D

[Anna_Para]

Łeeee, ja tak nie chcę. Muszę mieć komfort współpracy.

Inaczej - kicha!

[Agnieszka_Horodyska]

Kurczę, tak myślałam, że nie ma aż tak łatwo ;)

[Anna_Para]

No, ale też niespecjalnie trudno.

Para:)

[szarobury]

Lekkość i uśmiech nieco szelmowski, z którym podajesz słowa. Puenta zwala z nóg. To już mój drugi ulubiony Twój wiersz, Pani Anno. A właściwie trzeci bo jeszcze jest filozofia. Piszesz niesamowicie... czasami - dodam aby Ciebie nie zepsuć. Pozdrawiam ciepło. I nie myśl sobie, że nie przejał mnie równocześnie Twój smutek.

[Anna_Para]

Dziękuję, Szarobury!

Anna

[szarobury]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wielopłaszczyznowość ostatniego wersu jest dla mnie porażająca. To jedno z miejsc, obok Zmierzchańca i Kota, do których wracam często i odkrywam za każdym razem coś nowego, inaczej odbieram, a za każdym razem przejmująco. Przez wiersz, który napisałem dla Ciebie, pajęczą nicią we mnie przesuwa się właśnie "Para".