cmentarz

[Pan_Biały]

ma w sobie coś z teatru
wyczekiwanie
pewną dozę powagi
zadumy na tym
co widzieliśmy
co było
minęło
nie wróci

przypomina
pokój rekwizytów
starannie ociosane
granity i marmury
zdobiące deski Teatru Wielkiego

w rolach głównych
bezdźwięczne
senne mary
my na planie drugim
skupieni
w odświętnych płaszczach
nie istotnych

odhaczonych modlitwach
o świętym odpoczynku
którego nie mamy
i światłości
której brak w listopadzie

jeden dzień w roku

jutro pójdziemy
do swoich zajęć
pisania
udawania
picia
na wieki wieków

[Magda_Tara]

my wczoraj
my dzisiaj
my jutro
w nich

:))

[Pan_Biały]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

dokładnie

[teresa943]

napisałeś prawdę...ogólnie, ale osobiście inaczej to przeżywam...i "oni" mi po prostu we wszystkim towarzyszą...w innym wymiarze a pamięć nie tylko listopadowa jest najwspanialszą modlitwą...
sorki za taką refleksję, ale jest po prostu do bólu szczera i spontaniczna, powyżej w moim wierszu jest potwierdzenie...

serdecznie i ciepło pozdrawiam -
Krysia

[Pan_Biały]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

i ja się z Tobą poniekąd zgadzam, każdy ma swoje przeżywanie szczególnych dla siebie dni - ten jest specyficzny, ważny dla nieobecnych, którymi nam też kiedyś będzie dane zostać
dziękuję za pozostawione słowo
Krysiu
pozdrawiam
r