Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

wolni


Rekomendowane odpowiedzi

jesteś wolny – od tego zdania do następnego
przez kilka dni, może ktoś potrafi jeszcze przejść przez
Morze Martwe, może Czerwone

teraz możemy więcej
wkomponujemy się w krzesła i stworzymy historię
dwa dni to dla nas będzie wieczność

oszalejmy jak palce pianisty
pokochajmy się jak ludzie
mamy jeszcze na to szansę

jeżeli jeszcze poeci potrafią tworzyć
a dzieci biegać za piłkami
może i my…

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

You can be anything you want to be
Just turn yourself into anything you think that you could ever be
Be free with your tempo, be free be free
Surrender your ego - be free, be free to yourself

If there's a God or any kind of justice under the sky
If there's a point, if there's a reason to live or die
If there's an answer to the questions we feel bound to ask
Show yourself - destroy our fears - release your mask
Oh yes we'll keep on trying
tread that fine line
we'll keep on smiling
and whatever will be - will be
We'll just keep on trying
Till the end of time


Hm, skojarzenie.

Arek
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Stwierdzono to już wcześniej
i punktów minus dano
dwanaście do tej pory
i jeszcze okrzyczano,

że, to co on napisał
to pewnie jest z przedszkola
a więc przedszkolak może
bo taka jego wola

zapytać i uzyskać
odpowiedź pryncypała
bo takim się ów autor
okrzyknął tu bez mała.

Poetą się nie mienię
za piłką owszem ganiam
a po dniu takich harców
choć się na nogach słaniam

po wtóre się zapytam
bo nie wiem o co biega
więc może mi podpowie
mój guru lub kolega

choć myślę, ze to drugie
w rachubę wejść nie może
bo jakże by to było
by mistrzu na bezdroże

zszedł z raz obranej drogi
ażeby maluczkiemu
zwyczajnie wytłumaczyć
o co tu chodzi jemu

bo ja doprawdy nie wiem
a chcę być oświecony
i myślę, że Pan autor
odsłoni mi kanony

i zechce mnie oświecić
co treścią swego dzieła
próbował mi przekazać
bo jakoś mi umknęła

wkomponowana w krzesła
istota tej wolności
gdzie morza znaczą może
wędrówkę ku wieczności.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @andreas tak, myślę że jest w tym sporo racji

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Pozdrawiam
    • Przychodzi taki czas, gdy świat zdaje się rozpadać na drobne kawałki, a bliscy, którzy kiedyś byli naszym schronieniem, stają się jak cienie, które rzucają chłód zamiast ciepła. To czas, gdy codzienne chwile nabierają innego, bolesnego wymiaru – nieoczekiwane konflikty, odizolowanie, choroba, która zdaje się rozrywać nie tylko ciało, ale i duszę. W tym chaosie, gdzie każda scena wydaje się niezrozumiała i absurdalna, pojawia się niewidzialna nić prowadząca do czegoś więcej. Człowiek wchodzi na ścieżkę, która wiedzie go przez leśne ostępy – samotne spacery pośród drzew stają się rozmową z ciszą, odpoczynek nad rzeką przynosi ukojenie, a każdy kamień na drodze staje się znakiem, że ból nie jest bezcelowy. W tych chwilach, choć początkowo pełnych samotności i zwątpienia, zaczyna się odsłaniać głęboka prawda: życie nie jest przypadkowym zbiorem zdarzeń, lecz misterną układanką, w której każda trudność prowadzi do przebudzenia. To właśnie wtedy, w milczeniu natury, człowiek odnajduje odpowiedzi, których szukał całe życie. Dostrzega, że upadek był tylko początkiem lotu w nowe przestrzenie – przestrzenie pełne miłości, zrozumienia i akceptacji. Wszystko, co wydawało się nie do zniesienia, zyskuje sens, a serce zaczyna bić w rytmie harmonii ze światem. Bo przebudzenie nie przychodzi w ciszy wygodnego życia, ale w huku burzy, która oczyszcza wszystko, co nie było prawdziwe. I choć na początku wydaje się, że tracimy wszystko, w rzeczywistości zyskujemy to, co najważniejsze – siebie.  
    • @Leszczym - @Poezja to życie - dzięki - 
    • Nie było choćby krótkiej chwili, żeby w jakimś zakątku naszej wspaniałej ziemskiej cywilizacji, ludzie nie zabijali się na różne ciekawe sposoby.
    • Może to i niepobożne życzenia...
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...